1951 – Brammie Hooghart

Op de oude begraafplaats achter de Nederlands Hervormde Kerk van Piershil ligt een klein jongetje begraven: Brammie Hooghart.

In 1951 kwam hij om het leven door een ongeval in de huidige Beatrixstraat.

Juffrouw ’t Hart schreef hierover in haar dagboek:

“Brammetje was 1 september 1951 aan het spelen op de enkele jaren daarvoor aangelegde weg naast de sloot achter de huizen van de Voorstraat, nu de Beatrixstraat. Een zware vrachtauto reed daar achteruit zonder het ventje te bemerken, met het treurige gevolg dat het jongetje aangereden werd en ter plaatse overleed. Het hele dorp was onder de indruk van dit ernstige ongeluk. De vorige dag was Brammetje nog mee geweest met de schoolreis naar Rotterdam, waar het weerschip ‘Cumulus’ bekeken werd. Daarna volgde het bezoek aan de diergaarde met de speeltuin. Brammetje genoot van alles, het was zo’n vrolijk ventje, wat op de foto duidelijk te zien is. Het fijnste vond hij het ritje op de olifant. Om op zo’n manier een leerling te moeten missen is wel erg tragisch.

Ook in het Kerkblad werd aandacht besteed aan het ongeval:

“Het gebeurt niet dikwijls dat een jong schoolkind komt te sterven, maar als het plaats vindt is de verslagenheid des te groter. Zo was het in onze gemeente toen de vorige Zaterdag een tijding van mond tot mond ging dat een kind van de familie Hooghart, een lieve jongen van 6 jaar, door een ongeval werd weggerukt. Ieder gevoelt met de ouders mee hoe groot dit verlies is en ieder wordt herinnerd aan de broosheid van het menselijk geluk en leven”.

Foto Brammie Hooghart

Abraham Hendrik Hooghart, geboren op 14 december 1944 en overleden op 1 september 1951.

piershil-foto-brammetjehooghart

Foto’s Begraafplaats Piershil – 17 mei 2011

piershil-begraafplaats-brammetje-17mei2011-01 piershil-begraafplaats-brammetje-17mei2011-02

Naschrift van webmaster Henk van den Heuvel

Via deze website ben ik in contact gekomen met Esther (vroeger Elly) Hooghart, die tegenwoordig in Frankrijk woont. Op 4 mei 2011 was zij ook aanwezig bij de dodenherdenking te Piershil. Zij heeft toestemming gegeven voor de plaatsing van dit artikel. Vanuit Frankrijk liet zij me weten:

“Dag Henk,
Pas sinds een aantal jaren realiseer ik me dat Brammie’s ongeluk niet alleen een grote schok voor ons gezin was, maar ook voor veel dorpsgenoten. Dit bleek ook op 4 mei 2011: zeker vier leeftijdsgenoten van Brammie hebben met mij er over gesproken en herinneren zich dit ongeluk nog steeds. Ik was zelf bijna 5 jaar oud en zie nog zijn klasgenoten op de begraafplaats, ze zingen voor hem. Samen met mijn Piershilse vriendin Ineke Lems heb ik op 4 mei een wit plantje bij zijn grafsteen gezet. Mijn vader heeft deze steen ontworpen. Ik vind het een goed idee om een tekst over hem te publiceren”.

Updated: februari 17, 2015 — 2:06 pm
  1. Gelijk het gras is ons kortstondig leven, dat zongen we bij het graf van mijn beste broemdke waarmee ik zou trouwen. Ik heb in mijn hart een plek voor hem. Nooit had in zo’n verdriet gehad. Mijn naam is ankie soeters. Piershil was de plaats waar ik me veilig en gelukkig voelde. Mijn vader agent soeters had een tandje gevonden op de plek des onheils en toen heeft ons hele gezin vreselijk gehuild. Dit wilde ik even vertellen. Na zoveel jaar is het nog als de dag van gisteren.

  2. hallo ankie
    ik was daar ook bij 2 jaar geleden heb ik nog een jongere broer ontmoet.het geheel heeft een grote impact op mij en vele anderen gehad
    hoe is het met jou en corrie en pleuni laat eens wat van je horen via email groeten ad verhorst

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.