1445 – Dorpskerk Mijnsheerenland

Bij de stichting in 1445 gedoopt als de Geertrudeskerk, gewijd aan Sint Laurens en Sint Geertruid. Sinds tientallen jaren hernoemd tot Laurentiuskerk, inwoners van Mijnsheerenland spreken bij voorkeur van ‘De dorpskerk’.

Het grote statige gebouw, bereikbaar via het monumentale toegangshek in de Kerkstraat, verkeert in goede staat. Scriba Fred van der Sluijs is trots op zijn kerk, gebouwd in de stijl van de Brabantse gotiek. De kerk als ontmoetingsplaats voor alle Mijnsheerenlanders is zijn ideaal. ,,In 1965 is de volledige kerk gerestaureerd. Op dit moment worden de versleten koperen leihaken vervangen door duurzame exemplaren. Daarna is het dak weer honderd jaar in orde.” In het schip en de koorruimte is nog te zien dat de Protestante Gemeente van origine Rooms-Katholiek is. ,,Hier in de koorruimte stond het altaar, met een heiligenbeeld in de nis. In het kerkschip kwam bij de renovatie een wijwaterbakje tevoorschijn.” Bij die gelegenheid werd ook het fresco van ‘Sint-Joris en de draak’ weer zichtbaar. Een herinneringen aan de tijd dat de kerk rijk was voorzien van heiligentaferelen. ,,Tot de zeventiende eeuw was ook het plafond beschilderd. De fresco’s op de muren zijn tijdens de beeldenstorm bepleisterd.” De vernieling van katholieke beelden en kunstwerken is tastbaar aanwezig. Tammo Kremer, oud-voorzitter van de kerkenraad, wijst op de tombe van Elisabeth van Loon. ,,Zij was de vrouw van de ridder Vranck van Praet. Deze ridder en ambachtsheer was de stichter van onze kerk. Zoals je ziet is het hoofd van haar wakende hondje afgeslagen. Er is veel beschadigd door de jaren heen.” Ruim twee eeuwen later werden de op de grafdeksels gebeitelde familiewapens vernietigd. De Oud-Beijerlandse steenhouwer Tempelaar ontving veertig gulden voor zijn ‘diensten’. ,,Alleen de steen van Willem Beijer ontsnapte aan de ‘Franse Revolutie’. Deze was aan het zicht onttrokken.” Het kerkschip wordt geflankeerd door een toren van achtenveertig meter, de hoogste van de Hoeksche Waard. Naast de ingang bevindt zich nog altijd een arrestantenhok, gebouwd in 1629. ,,De drie klokken zorgen voor een vol geluid. Het nieuwe uurwerk stamt uit 1878, het oude staat hier ter bezichtiging in een glazen kast.” Pronkstuk is het bij de restauratie herontdekte koorhek. Maar ook het eeuwenoude orgel, gemaakt door Johan Bätz spreekt tot de verbeelding. Regelmatig worden in de kerk concerten gegeven, de sfeer en akoestiek zijn vermaard. Tammo was bij kennismaking meteen verkocht. ,,Vijftig jaar geleden zag ik bij binnenkomst de spitsboog, met daaronder het koor. Het maakte een enorme indruk. Dit is volgens mij de mooiste kerk van de Hoeksche Waard.”

Fotoserie – ‘Dorpskerk Mijnsheerenland’ – 11 november 2016

Knipsel ‘De ridder, de draak en het hondje’ – AD Hoeksche Waard 7 december 2016

Klik op het knipsel voor een vergroting

 

Updated: december 7, 2016 — 9:56 am

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.