1942 – Dorpentocht Hoeksche Waard (West)

In 1942 werd voor het eerst in de Hoeksche Waard (West) een dorpentocht op de schaats georganiseerd. Zowel voor wedstrijdrijders als voor tourrijders. Het verslag in de krant voor wat betreft de wedstrijdrijders zag er als volgt uit:

De organisators van den eersten Dorpentocht in het westelijk deel van de Hoeksche Waard kunnen met genoegen op hun werk terug zien. Alle deelnemers zullen het er over eens zijn dat de tocht een groot sportief succes geworden is, al zijn uiteraard een volgende maal enige correcties in de organisatie aan te brengen. We willen hier voornamelijk wijzen op het plaatsen der controleposten en het aangeven van de route; vooral aan dit laatste haperde het nogal. Wat de controleposten betreft moet ons deze opmerking uit de pen: de eerste controlepost van af de startplaats Oud-Beijerland was hiervan op een te geringe afstand geplaatst. Wanneer zooals hier het geval was, een controlepost zich op circa 500 meter afstand van de startplaats waar 150 rijders vertrekken bevindt, moeten hieruit complicaties voortvloeien. Het peloton is dan een te compacte massa om een vlotte afstempeling der kaarten te kunnen waarborgen. Gedrang ontstaat terwijl hij wiens kaart het eerst afgestempeld is een onverdiende voorsprong krijgt op hem die toevallig het laatst aan de beurt is. Ligt de eerste controlepost op b.v. 5 K.M. van de startplaats dan is er meer spreiding in het peloton gekomen en kan het afstempelen zonder oponthoud geschieden. Dit wat de eerste controlepost voor de Oud-Beijerlandsche deelnemers betreft. Van de plaatsing der overige posten niets dan goeds. Het afstempelen geschiedde overal zoo vlot mogelijk en de houding der verschillende personen welke hiermee belast waren verdient allen lof. Wat het aangeven van de route betreft, dit was over het geheel genomen goed verzorgd. Vooral de Oud-Beijerlandsche ijsclub die richting pijltjes het opschrift ‘Dorpentocht’ had geplaatst en de Klaaswaalsche ijsclub die met op het ijs geverfde pijlen de richting had aangegeven verrichtten hiermede goed werk. Ook de andere clubs hadden ervoor gezorgd dat verkeerd rijden uitgesloten was. Te meer was het daarom te betreuren dat het richting aangeven juist op het moeilijkste gedeelte van het traject – onder de buurtschap Oosthoek – zoo verwaarloosd was. De meeste deelnemers konden uit de wirwar van slootjes niet wijs worden, terwijl het zich oriënteeren op het overigens duidelijke routekaartje voor velen juist hier moeilijkheden opleverde. Dit mag dan voor de deelnemers aan de touristenklasse geen overwegend  bezwaar zijn, voor den wedstrijdrijder is het dit zeer zeker. Voor hem is elke minuut kostbaar. Tot zoover wat de organisatie betreft. Alvorens te besluiten willen we nog memoreeren de „service” van de Klaaswaalsche ijsclub om banken op het ijs te plaatsen ten dienste van de rijders bij het aanbinden. Over het geheel genomen was het ijs goed te noemen. Vooral het gedeelte van Middelsluis naar Piershil leende zich uitstekend tot het ontwikkelen van groote snelheden. Het gedeelte van de Oud-Beierlandsche Kreek naar de Klaaswaalsche Vliet en vooral het traject onder Oosthoek was zonder meer slecht te noemen. De smalle slootjes op vele plaatsen bedekt met stof, riet en ander ongerief noopten den rijders meermalen meer tot lopen dan tot rijden. Ook het afbinden bij het oversteken van dijken dikwijls oponthoud. Hoe jammer dit ook is, hieraan is nu eenmaal niet te ontkomen. De wedstrijd. De thermometer wees 12 graden onder nul, terwijl de zon zwakke pogingen deed om een mildere sfeer te scheppen, toen op de startplaats Oud-Beijerland voor de tien wedstrijdrijders het sein tot vertrek gegeven werd. We hebben van den wedstrijd alleen den start bijgewoond, van den strijd tegen ijs en wind waren wij geen getuige – het ging ons te hard – waarom we een der rijders aan het woord laten. Direct vanaf den start werd er een hoog tempo ingezet om het eerst bij den controlepost Greup te zijn en de kaart te laten afstempelen. Hier geraakte het veld uit elkaar. Op de Klaaswaalsche vliet werden de onderlinge afstanden steeds vergroot met de gebr. v. d. Wetering aan den kop en P. v. d. Schoor en J. Brussaard in 3e en 4e positie. In deze volgorde passeerden de rijders de controleposten Klaaswaal, Middelsluis en Bommelskous. Op het Piershilsche Gat kwam er teekening in den strijd. P. in ’t Veld die tot dusver de 5e plaats bezette wist zich steeds meer op te werken tot hij zich bij de nrs. 3 en 4 voegde en deze tenslotte achter zich liet. De gebr. v. d. Wetering gingen nog steeds onbedreigd aan den kop al was vrouwe Fortuna hen niet altijd gunstig gezind. Zoo kwam Jo van de Wetering op het Groote Gat enkele malen ten val, gelukkig niet met ernstige gevolgen. Ondanks deze pech van de koprijders brachten deze ongelukken geen verandering in den stand van den wedstrijd en in de volgorde als boven aangegeven passeerden de rijders de finish. De volgende tijden werden gemaakt: 1  Jo van de Wetering 1 uur 45 min. 12 sec.; 2 Jan van de Wetering 1-45-14; 3 Piet in ’t Veld 1-53-14, 4 en 5 Jan Brussaard en Piet van der Schoor 1-56-46. Voor het algemeen klassement werd van elke deelnemende ijsclub de eerstaankomende rijder geklasseerd. Dit klassement geeft het volgende beeld: 1 Jo van de Wetering, Oud-Beijerland, 1 uur 45 min. 12 sec., 2 Klaas Vos, Middelsluis, 1-45-38; 3 A. Westdorp, Zuid-Beijerland, 1-47-31; 4 P. Bos, Klaaswaal, 1-48-48; 5 A. Roest, Piershil, 1-49-38; 6 J. Vollaard, Bommeiskous 1-52-46; 7 W. Bos en C. v. d. Jagt, Greup, 2 uur 25 sec.

Jo van de Wetering heeft hiermede den voor den eerstaankomenden deelnemer van de organiseerende ijsclubs beschikbaar gestelden beker in zijn bezit gekregen. We laten nogmaals onzen zegsman over den wedstrijd aan het woord. Het Kleine Gat en Het Groote Gat (beter bekend als het Hitsersche Gat) leverde voor de rijders groote moeilijkheden op daar het harde en gladde ijs steeds aanleiding gaf tot valpartijen. De smalle slootjes waren evenwel de grootste handicap. Hier werd belangrijk aan snelheid ingeboet terwijl de inspanning tot het uiterste moest worden opgevoerd. Onzen zegsman voegt hier een woord van hulde toe aan de tourrijders voor de welwillendheid waarmee deze steeds ruim baan maakten voor de wedstrijdrijders wanneer dit op de smalle slootjes noodig was en zegt: ,,het was soms aandoenlijk en vermakelijk bovendien zooals sommige tourrijders bij een verzoek om te kunnen passeeren zich onderdanig neervlijden aan den berm van de sloot en deze zet tevens als een welkome rust benutten”.

Knipsel ‘De Dorpentocht Hoeksche Waard (West)’ – januari 1942