Aan de Molendijk 4 te Puttershoek staat de voormalige molenaarswoning. Met een voorgevel van 31 meter, op 1200 vierkante meter grond.
,,Vroeger waren het twee huizen. De aangebouwde schuur is herrezen na de watersnood, iets verder van de dijk verwijderd”, zo verklaart Jankees Leeuwenburgh de enorme voorgevelbreedte en de verspringing daarvan bij de schuur. ,,We hebben dit huis in 1988 gekocht van mijn opa, Jan Cornelis Leeuwenburgh. Als molenaar huurde hij de molen van Dirk Korporaal, een aangetrouwde oom.” De tegenwoordige molen dateert van 1836, het huis van de familie Leeuwenburgh is ouder. Vanwege een houten voorganger op dezelfde plek. ,,Opvallend zijn de verschillende steensoorten die zijn gebruikt. Het lijkt of er telkens een stuk is aangebouwd.” Na de watersnood moest weer veel worden hersteld, de meeste schade was door een brand op 18 juli 1936 al aangericht. ,,Opa redde eerst zijn kind en zijn auto. Oma was nogal een knappe vrouw, in haar nachtgewaad moest ze in de uitnodigende armen van de brandweermannen springen.” Door het aanbrengen van nieuwe 
kopgevels, dak en dakkapellen werd meteen flink gemoderniseerd. Alleen de verf op de aangetaste houten kamervloer komt nog altijd los. ,,Wij hebben na aankoop de keuken wat groter gemaakt en de schouw weggebroken. De balken in het plafond zijn zichtbaar, de lambrisering is aangebracht om in de oude stijl te blijven.” Eén trap was al verwijderd omdat de bovenverdiepingen van de twee woningen als eerste werden verbonden. De woonkamers volgden later, de badkamer verhuisde naar beneden. Opvallend is de ruime lichtinval, ondanks de situering tegen de dijk. De ligging van hun bezit leidde voor Jankees en echtgenote Els tot een nevenactiviteit. Hun 7 jaar geleden geopende theetuin ‘De Koffiemolen’ vormt de uitvalsbasis voor wandel- en fietstochten door de nabijgelegen polders het Nieuweland en Groot-Koninkrijk. ,,Bezoekers ervaren een aparte wereld in onze achtertuin. Door de natuur in combinatie met de draaiende molen noemen ze dit vaak het paradijs”, zo laat Els met trots weten. ,,We wonen in de polder en toch zo dicht bij het centrum.” De nabijheid van de molen levert mooie familieverhalen op. Zo zag Els ooit de bliksem inslaan in de geleider op de molen. En tijdens een hevige windhoos vlogen stukken wiek door hun dak, dwars door de dakpannen. Jankees herinnert zich nog hun gravende hond. ,,Die bleef maar graven, op dezelfde plek. Na een tijdje werd pas duidelijk wat hij had gevonden. Een begraven molensteen.”
Fotoserie ‘Molendijk 4 – Puttershoek’ – 17 december 2016
Klik op het knipsel voor een vergroting
