1862 – Dorpzigt Zuid-Beijerland (Hospice)

Op woensdag 19 maart 1862 werd de eerste steen gelegd door Jan en Hendrik van der Linde. De hoeve Dorpzigt is nog altijd bepalend voor het dorpsbeeld van Zuid-Beijerland, maar wel in een rol die op die dag nog niet kon worden voorzien.

Nadat de bedrijfsvoering werd verplaatst werd de boerderij in 1999 gekocht door de woningstichting Union. De nadruk bij de renovatie lag op de landbouwschuur, daar werden o.a. zorgplaatsen, een bibliotheek en kinderopvang gecreëerd. ,,Ons oog viel op het woonhuis, daar was nog geen duidelijk bestemming voor gevonden,” zo blikt coördinator Els Pitt terug op het ontstaan van het Hospice Hoeksche Waard. Na aankoop werd de reeds gestarte renovatie voortgezet, gericht op de zorg voor maximaal vier terminale gasten. Daarbij moest wel rekening worden gehouden met de monumentale status van het pand. ,,In de kamers zijn op diverse plaatsen balken te zien. Het is niet altijd even praktisch, maar het heeft wel iets.” Sporen uit het verleden zijn in ruime mate aanwezig, zoals het gietijzeren ornament in de voordeur, de marmeren entreevloer en de drie bedsteden in de voorkamer. ,,Een klein opkamertje wordt als medicijnkamer gebruikt, de kelderruimte is bereikbaar via een zwaar luik dat met de originele ijzeren ring kan worden opgetild.” Zuid-Beijerlanders laten regelmatig weten blij te zijn met het behoud van hun boerderij. ,,Ik kwam hier vroeger zelf ook al met mijn kinderen. Op de boerderij van Van der Linden, lammetjes kijken.” Pitt noemt als blikvanger niet alleen de hoge rechte voorgevel van het woonhuis, voorzien van drie ramen boven en vier beneden. ,,Als de tuin bloeit is het zo prachtig hier. Voor onze gasten en hun families
zijn vier aparte zitplekken aangelegd.” Door de aanwezigheid van een beddenlift kunnen de gasten vanuit de vier beschikbare kamers, allen gesitueerd op de eerste verdieping, zelfs de tuin worden ingereden. In 2007,anderhalf jaar na de opening, werd het Hospice bezocht door koningin Beatrix. ,,Ze maakte haar hofdame duidelijk met alle vier gasten te willen spreken. Ze gooide het hele protocol omver en bleek zeer goed op de hoogte van alle aspecten van terminale zorg.” Sinds een half jaar is ook het nabijgelegen koetshuis eigendom van de Stichting Hospice Hoeksche Waard. ,,Het koetshuis is van latere datum, niet monumentaal. Maar voor ons zeer welkom als vergaderruimte en uitwijkplaats voor familieaangelegenheden.” De oprit herinnert behoudens de naamsaanduiding Dorp-Zigt, verdeeld over de twee oorspronkelijke hekpalen, niet meer aan vervlogen dagen. ,,Het grind, de stenen en de kuilen zijn vervangen door asfalt. Voor de rouwauto’s veel beter natuurlijk, voor het zicht plaatsen we binnenkort nog twee rijen buxussen.” Het behoud voor het nageslacht van de ruim anderhalve eeuw oude hoeve lijkt door de nieuwe bestemming verzekerd, al is ook de Hospice-zorg ten prooi gevallen aan de voortdurende bezuinigingen in de zorg. ,,Scholingskosten, hypotheek- en onderhoudskosten. Het is een grote organisatie. We werken met acht verpleegkundigen, acht huisartsen en drie coördinatoren.” Het kloppend hart wordt gevormd door de groep van zestig vrijwilligers. ,,Zonder hen konden we niet eens bestaan. Iedereen die hier werkt put veel voldoening uit het feit dat je veel voor de gasten en hun naasten kunt betekenen.” Een reactie van een familielid in het gastenboek van het Hospice onderschrijft de woorden van Els Pitt: ,,De betrokkenheid bij de gast en de familie is zo menselijk en zo warm, dat je bijna niet in de gaten hebt dat je in de nabijheid van een stervende bent…”