Op Voorne-Putten ligt het boerenwerk stil. Op de uitgestrekte akkers staan plassen, regenwater. Voor de landbouwers op de Zuidhollandse eilanden betekent het voorjaar allerminst het einde van de ellende die met een kletsnatte winter begon. Op z’n hoeve De Blakestein in Zuid-Beijerland zegt landbouwer Andries Gerrit de Jong (60): „Goed wordt het nooit meer. In de 40 jaar dat ik bij dit bedrijf meeloop is de grond nog nooit zo slecht geweest. Land dat normaal een keer bewerkt moest, moet, je nu minstens vijf keer bewerken. Dit jaar kan een nekslag worden. Optimistisch gesteld: .met deze zomeroogst halen we hooguit de helft van die van vorig jaar. Door de regen van de laatste weken kan er niet worden gepoot en gezaaid. Als het weer omslaat zal het nog een dag of tien duren voor we daarmee kunnen beginnen. Maar de oogst zal niet veel later zijn. Vijf weken later poten betekent nog niet vijf weken later oogsten. Maar voor 15 september moeten de suikerbieten eruit zijn, want de fabrieken moeten draaien. Tien ton minder bieten kost ons ƒ 1000.” Op een paar droge februari-dagen hebben de boer en zijn zoon Jan Andries, die bedrijfsleider is, nog snel drie en een halve hectare zomer-tarwe en zes hectare zomer-gerst ingezaaid. Toen dat klaar was begon het weer te regenen, en sindsdien zijn ze niet meer op het land geweest. Nu er op het land niets te doen is, wordt op de hoeve aan machines geknutseld. De landbouw kampt met materiaal waarvan het uiterste gevergd wordt. Vooral tractors en ploegen hebben het zwaar te verduren. Voorwiellagers van tractors zijn bij veel garages uitverkocht. Als zoveel andere Zeeuwse en Zuidhollandse boeren heeft Andries Gerrit een moeilijke winter achter de rug. Zeventien militairen hielpen drie weken met aardappelen rooien, maar toch moesten nog aardappels en bieten worden onderploegd. Omdat meer dan 80 procent van de aardappeloogst binnen was, kwam het bedrijf niet in aanmerking voor rijkssteun. Minister van der Stee (Land-bouw) beloofde indertijd 30 miljoen als steun voor de getroffen boeren, maar uiteindelijk is slechts 16 miljoen uitbetaald omdat de schaderamingen hoger bleken dan de schade in de praktijk was. Ook konden de boeren in de betrekkelijk goede december-maand meer rooien dan voorspeld was. De kwaliteit van de gerooide aardappelen liep vrij sterk uiteen. Tachtig procent van de in feite voor gezinsgebruik bestemde werd uiteindelijk tot veevoer verwerkt. “Maar mijn aardappelen waren van prima kwaliteit”, zegt Andries Gerrit de Jong. “Vorige week heb ik alles verkocht”. In het vorig jaar november geopperde idee over te schakelen op andere produkten ziet hij weinig. Want om de kwaliteit van de grond op peil te houden moet toch ieder jaar van produkt gewisseld worden. Ook Jan Andries lijkt omschakelen weinig aantrekkelijk: “Dat je er beter van wordt zit er niet in. Een aantal gewassen ga je toch niet verbouwen, omdat de winstmarge zonder meer te klein is.”
Artikel ‘Plassen regenwater op de akkers’ – Het Vrije Volk 16 april 1975
