De bewoners van de Nieuw-Piershilseweg luiden de noodklok. De maximum snelheid wordt overschreden, het wonen langs een racebaan levert veel gevaar en ergernissen op.
Knipsel ‘Met reflecterend vest naar buiten’ – Algemeen Dagblad 7 februari 2015
Gehuld in een reflecterend vest zet hij de vuilnisbak buiten, hopend dat snelheidsduivels hem zien. Piershillenaar Fred van Beugen blijft zich verbazen over de snelheden die streekgenoten behalen op de Nieuw-Piershilseweg. Maar hij komt er niet uit met de wegbeheerder, waterschap Hollandse Delta. Halverwege de weg woont Van Beugen. „Een stuk kaarsrecht asfalt, zonder drempels zoals die wel op de N217 voorkomen.” Weliswaar is de maximumsnelheid jaren geleden teruggebracht naar 60 kilometer per uur. Maar waar andere soortgelijke routes in de Hoeksche Waard zijn voorzien van wegversmallingen, camera’s en ander snelheidsdrukkende parafernalia, kent de Nieuw-Piershilseweg pas na stevig aandringen van de zes huishoudens wat nieuwe belijning. Het is voldoende zo, stelt Hollandse Delta. Nee hoor, brengt Van Beugen daar tegenin. Hij koerst als vertegenwoordiger door het hele land, maar de ochtenden lijken in zekere zin op elkaar. „Ik rijd naar de Langeweg, met een gang van rond de 60 kilometer. Vóór de kruising ben ik gemiddeld twee keer ingehaald door snelverkeer uit de richting Piershil en Goudswaard.” Het gaat er dan niet altijd even vriendelijk aan toe. „Er wordt nogal eens getoeterd. Of ik krijg een opgestoken middelvinger, of er wordt op het voorhoofd getikt. Eén keer werd ik klemgereden bij de kruising van de Langeweg en de N217. Stonden ze op hoge toon te vragen of ik wist waar ik mee bezig was. Joh, sta toch eerder op als je laat bent!” Van Beugen, die namens de buren sinds 2011 de ergernissen aankaart bij onder meer het waterschap en de politie, beschikt langzamerhand over een centimeters dik dossier. Zolang een 60-kilometer-weg niet is ingericht om het onmogelijk te maken harder te rijden, kan de politie geen boetes uitschrijven. „Er is een uitspraak van de Hoge Raad, dat wanneer een weg niet dusdanig is ingericht, wij ook niet mogen laseren,” zegt een woordvoerder van het politiekorps Rotterdam-Rijnmond. „Bekeuringen worden vaak nietig verklaard, bij het OM of de rechter. De echte oplossing zal van de wegbeheerder moeten komen.” Het is vooral e-mailverkeer met het waterschap Hollandse Delta en post van de bewoners die de instanties er nog eens op wijzen dat er geen antwoord is gekomen op een bericht daarvoor. „Natuurlijk houd ik het beleefd, maar korzelig word ik er weleens van. Ze willen de bal steeds ergens anders leggen. Voor handhaven moet ik bijvoorbeeld bij de politie zijn, maar dat is natuurlijk niet het hele verhaal. Het gaat ook om de inrichting. Deze weg heeft een bordje met 60 erop, maar verder is er weinig om de snelheid te drukken. Geen wegversmallingen, geen optische trucs om de boel smaller te laten lijken. Ik heb eens een opwelling gehad om twee sloopauto’s op de weg te zetten, als een wegversmalling. Geen goed plan natuurlijk. Er zijn ook veel fietsers en straks hebben we echt een zwaar ongeluk:’ Het waterschap spreekt in de correspondentie over een ‘niet eenvoudige situatie’. De instantie heeft in 2013 metingen uitgevoerd, waaruit bleek dat 84 procent van de passanten er harder ging dan 60, waarbij
uitschieters zijn gemeten tot boven de 120 kilometer per uur. Na de metingen heeft Hollandse Delta actie ondernomen, zegt een woordvoerder. „De belijning is begin vorig jaar aangepast. In de zomer van 2014 is er weer een snelheidsmeting geweest, waaruit bleek dat maar 4 procent te hard reed. Het heeft geholpen. We baseren ons op objectieve meetresultaten. Die kunnen afwijken van de beleving die bewoners hebben.” Laat alle details van die meting maar eens zien, stelt Van Beugen voor, inclusief tijdstippen en exacte plaats van de meting. „Want de conclusie van het waterschap gaat er bij ons moeilijk in,” zegt Van Beugen. „Ze mogen tijdens de spitsuren nog eens op de koffie komen om alles te aanschouwen. Wat ons betreft is deze kwestie nog lang niet afgesloten.”
