In 1672 vonden in Nederland de politieke moorden drie en vier plaats (de eerste was Graaf Floris de Vijfde in 1296, de tweede was Willem van Oranje in 1584 en de vijfde was Pim Fortuyn in 2002).
Cornelis de Witt werd in juli 1672 gearresteerd. Ene Tichelaar, barbier van Piershil, beschuldigde de Witt van een samenzwering tegen Prins Willem III.Cornelis de Witt werd gevangen gezet in de “Gevangenpoort” in Den Haag. Hij werd daar gemarteld maar desondanks vrijgesproken van samenzwering. Toch werd hij verbannen en gesommeerd zijn kantoren te ontruimen. Op 20 augustus kwam zijn broer Johan bij hem langs. Een groep orangisten, opgehitst door Tichelaar, verzamelde zich buiten, bestormde de gevangenpoort en sleurde de broers naar buiten; daar werden de gebroeders de Witt letterlijk in stukken gescheurd. Dit betekende het einde van een van de grootste regentenfamilie van deze tijd en uit de Nederlandse geschiedenis. De overblijfselen van hun lichamen werden in stilte begraven in de Nieuwe Kerk in de Den Haag. Hoewel Tichelaar aanvankelijk werd beloond voor zijn diensten is hij gestorven in armoede en eenzaamheid. Al snel werd de spot gedreven met de persoon Tichelaar en hij eindigde naar verluidt als anonieme bedelaar in Den Haag.
Artikel Spiegel Historiael
“…hierna werden de lijken van de twee broers geheel ontkleed en met de voeten boven aan de galg opgehangen: ze verdienden het niet op de normale wijze gehangen te worden. Johan de Witt werden de twee voorste vingers van de rechterhand, waarmee hij het eeuwig edict gezworen had, afgesneden. Op gruwelijke wijze werden de lijken verder verminkt. De borstkas van Cornelis werd opengespalkt als die van een geslacht dier. Alles wat eraf of eruit kon, werd ook afgehakt of uitgestoken. Iemand schepte er later over op dat hij het oog van Cornelis had opgegeten en een ander dat hij een stuk been ging braden. De afgesneden armen, benen, oren, neuzen en vingers werden vervolgens aan de omstanders tegen opbod verkocht. De verminking duurde voort tot het invallen van de duisternis…”
Uit: Redeloos, radeloos, reddeloos (De geschiedenis van het rampjaar 1672).
Spotdicht Tichlaer (Bron: Spiegel Historiael 1967)
Knipsels De Witt – Tichelaar
Filmpje ‘1672 – Het rampjaar’