Op 3 februari worden zowel Goudswaard als Piershil weer van stroom voorzien. Op deze dag komt ook het Waterschap de Hoeksche Waard al met de eerste herstelplannen. Men staat voor een bijna niet op te lossen probleem: ruim driehonderd miljoen kubieke meter vloedwater is de Hoeksche Waard en Dordrecht binnengestroomd. Inmiddels is het in de overstroomde dorpen (gelukkig niet in Piershil) ook gewoon eb en vloed; hierdoor wordt veel schade aangericht. Het waterschap besluit o.a. de volgende acties te ondernemen: dijkherstel rond en binnen het eiland alsmede drooglegging van het eiland. Ook wordt de dreigende doorbraak bij Piershil, Nieuw-Beijerland en Oud-Beijerland met succes voorkomen en Goudswaard wordt uit het dreigende isolement gehaald. Met gemalen en pompen wordt de Hoeksche Waard weer droog gemaakt en eind maart 1953 is al het water weer verdwenen. Wat blijft is een enorme ravage. Het landschap oogt even troosteloos als een woestijngebied. De nog jonge bomen en struiken, aangepland na de oorlog, zijn afgestorven door het zoute water. Een dikke sliblaag van soms wel een halve meter hoog bedekt de eens zo vruchtbare akkers. De polders in Goudswaard, Zuid-Beijerland en Piershil hebben enorm geleden onder het zoute water; de landerijen werden met tonnen gips bewerkt om weer te kunnen worden gebruikt. Het zou uiteindelijk nog 15 jaar duren voordat alle dijken in de Hoekse Waard weer in goede staat waren. Voor geheel zuidwest Nederland duurt het nog veel langer; na de ramp woont men nog 25 jaar lang achter de dijken die te laag bleken te zijn. Al het geld werd aangewend om de Deltawerken te kunnen uitvoeren. Op 23 december 1954 pakt deze gok bijna fataal uit. Het water blijft maar iets onder het niveau van de ramp en de dijken houden het maar net. Door omleggingen van enkele dijken kwamen Piershil, Oud-Beijerland, Numansdorp en ‘s-Gravendeel volledig binnendijks te liggen.
Knipsels – gevolgen van de ramp
Knipsel Regeringsnota
Knipsel ‘herdenkingsrede’
Knipsel Schaderegeling voor getroffenen
Knipsels Dijkherstel
In de krant werden de herstelwerkzaamheden op de voet gevolgd.
Fotoserie Dijkherstel
Deze fotoserie ‘dijkherstel’ werd gemaakt door de familie Bakker. De bovenste drie exemplaren zijn gemaakt op 25 februari 1953 door vader Adriaan en zoon Nico. Te zien is het herstellen van de dijkdoorbraken in de noordwest hoek van de Piershilse Noordpolder (De Aanwas); de dijk is de binnen- of zuidzijde van de Spuidijk.
Deze drie foto’s zijn gemaakt door zoon Krijn, enkele dagen eerder. Deze foto’s tonen dezelfde noordwest hoek van de Aanwas, het water op de achtergrond is dan ook het (Buiten-)Spui. De bovenste foto toont de nu weggegraven dijk langs de haven (de zgn. Noord Poldersche Kade). Deze liep van de Noordgevel van het pakhuis (nu de kapsalon aan de haven) naar noordwest hoek van de Aanwas. In deze dijk was er ter hoogte van de molen een vreemde knik, een haaks dijkstukje van enige tientallen meters. Dit bleek een zwakke plek te zijn, getuige deze foto. Men kijkt hier van de ene punt van dat haakse stuk (in Westelijke richting) naar de andere punt. Over de dijkrestanten heen ziet men de rietkragen langs de haven. Broer Nico is, om een idee van de afmetingen te krijgen, in een van de stroomgaten gaan staan.
Luchtfoto – een vreemde knik – 1944
De ‘vreemde knik’ is goed te zien op de luchtfoto uit 1944, aan de linkerkant. Daar ligt nu het trainingsveld van de Piershilse voetbalvereniging.
Herstel Elizabethhoeve – Piershil
Op deze foto’s is het herstel te zien van de boerderij van de Familie Henk (later Koos) van Bergeijk op de Oudendijk te Piershil. Deze Elizabethhoeve in de polder Klein-Piershil kon met vereende krachten weer snel worden hersteld. Dat gold niet voor het (knechts)huisje daarnaast wat werd bewoond door de familie Cor Veerman. Het huisje werd volledig gesloopt en pas jaren later verrees bijna op dezelfde plaatst (een meter of tien meer landinwaarts) weer een huis.
