Op het Gors in Nieuw-Beijerland staat een bijzondere bosmanmolen met een strofe uit het gedicht ‘Bosman, Piershil’ van Robert Anker. Het plaatsen van een molen was vroeger al een kunstwerk op zich. De kunstenares Jane Leeuwenburgh heeft een extra dimensie toegevoegd aan het Piershilse molentje. In 2002 verbijzonderde Jane een molentje in Nieuw-Beijerland, door op de wieken een strofe van Robert Ankers gedicht , Bosman, Piershil, aan te brengen.
Knipsel ‘Een kunstwerk op zich’
Foto’s Bram Roza Festival 2010
De vier foto’s werden gemaakt op 27 augustus 2010 tijdens het Bram Roza Festival.
Bosman, Piershil
Groeiend in dit landschap
raakte ik langzaam ingepolderd.
Bosman hield mij droog; de zoon
trok alles recht met 1 gemaal.
Nu lig ik open langs de kant,
in het horten van de wind.
Landschap, zwerver op doorreis,
bevrucht met grassen, water, heimwee.
Wie vindt mij, leidt mijn nieuwe stappen
naar draineermachine, dragline?
Een trekker met een oog? De boer?
De kop die hij zich krabt, zingt:
‘Mooi hè, die verkaveling?’
Voor een antwoord wijkt hij uit.
Een brede rug behoeft geen wind,
maar stuurt een wiel een berm in
die bloeit.
Stuifmeel hecht zich aan het oog.
Wat daaraan onttrokken wordt,
verzet zich later in een woord.
Steeds een woord te laat.
Wat onbenoemd blijft groeit
met wat is vastgelegd.
Robert Anker (1983)