In maart 2007 verscheen een artikel over de Piershilse toneelvereniging Da Capo in het Algemeen Dagblad.
Artikel ‘Op een dorp is al drama genoeg’ – Algemeen Dagblad 10 maart 2007
Hét kenmerk van toneelvereniging Da Capo uit Piershil is humor. Regisseur Jan Achterberg: ,,We spelen altijd ’lach-stukken’. Op een dorp is er al drama genoeg.” De 66-jarige Jan Achterberg is bij Da Capo betrokken vanaf het eerste uur. Hij is begonnen als toneelspeler en werkt nu sinds 1997 als regisseur. Hoe Da Capo precies is ontstaan weet de gepensioneerde huisschilder niet meer; waar de naam vandaan komt nog wel. ,’Da Capo’ stond op een schuurtje bij een boer op het land. Het is Latijn voor opnieuw beginnen. De boer moest namelijk elk jaar opnieuw zaaien en oogsten. Zo is het ook met onze toneelvereniging. Wij beginnen elk jaar aan een nieuw stuk.”
Het toneelspel brengt soms nogal wat stress met zich mee. ,,Ik wil altijd perfectie halen. Als je een fout maakt, sta je voor joker,” vertelt Achterberg. ,,Dit seizoen moesten op het laatste moment twee spelers afzeggen. Dat geeft veel onrust, want we moeten toch optreden. We kunnen natuurlijk wel afzeggen, maar dan duperen we de mensen die komen kijken. Uiteindelijk is het goed gekomen dankzij improvisatie. Dat geeft wel voldoening.” De toneelspelers en medewerkers achter de schermen doen alles zelf. Achterberg: ,,Na het toneelstuk is het: afschminken en de mouwen opstropen. Het decor moet dan nog afgebroken worden.” Achterberg en zijn acteurs spelen uit liefhebberij, maar ze leggen de lat wel hoog voor zichzelf. ,,We zijn heel erg fanatiek. Humoristische stukken neerzetten is niet zo simpel als het misschien lijkt. Humor wordt al gauw onderbroekenlol. Het is de kunst om dat juist niet te doen. We brengen ook geen eigen grappen, maar de humor zoals de schrijver van het stuk het heeft bedoeld.” De toneelvereniging repeteert één keer in de week, en vlak voor de uitvoeringen twee keer. Achterberg: ,,Ik vind: hoe vaker je iets speelt, hoe beter het wordt. Als de spelers hun tekst eindelijk goed kennen, komt de rol ineens tot leven. De toneelspeler geeft er dan een eigen invulling aan, als boer of als Rotterdamse. Af en toe lijkt het een ongeregeld zootje, maar dan wordt het juist leuk.” ,,Het gevaar van repeteren is dat het op een gegeven moment niet prettig meer is. Als ik een keer een mop vertel is dat grappig, maar na twintig keer komt het je strot uit. We proberen het daarom altijd leuk en gezellig te houden.” Ondanks zijn perfectionisme, staat plezier bij de regisseur voorop. ,,Zolang het prettig is, kun je veel meer. Ik kan wel elke drie minuten ingrijpen, maar het moet leuk blijven. Dat straal je dan ook uit naar de zaal. Na afloop krijgen we tot nu toe steeds leuke reacties van mensen uit het publiek.”
Wat is het?
Toneelvereniging Da Capo uit Piershil bestaat uit zeven spelers en zes medewerkers achter de coulissen. De toneelliefhebbers doen alles zelf, van decor bouwen tot kostuums verzorgen. Ze verdienen niets met de voorstellingen en zijn mede afhankelijk van donateurs. Op dit moment treedt de vereniging op in de Hoeksche Waard met het humoristische stuk ‘De rechter en de linker’, geschreven door Ton Davids. Het stuk begint met een inbraak door ‘de linke boef’ in het huis van de rechter. Dat mondt uit in een stille liefde, waarmee allerlei types zich beginnen te bemoeien. Da Capo treedt nog drie keer op met ‘De rechter en de linker’. Vanavond spelen ze in dorpshuis De Swaensvoet in Nieuw-Beijerland, op 17 maart in Concordia in ‘s-Gravendeel en op 31 maart in de Eendrachtshoeve in Zuid-Beijerland. De voorstellingen beginnen om 20.00 uur, de zaal is open vanaf 19.30 uur. Kaarten kosten vijf euro per stuk. Da Capo zoekt nog mensen die achter de schermen willen meewerken. Meer informatie: www.dacapo-toneel.nl, ook voor kaartjes van de uitvoeringen.
Toneelspeelster Marianne Achterberg
‘Veel kattiger en vinniger dan in echte leven’
Als klein meisje ging Marianne Achterberg, schoondochter van de regisseur van Da Capo, met haar moeder naar een voorstelling van de toneelvereniging in Piershil. Na afloop vroeg ze aan haar moeder: ,,Als ik later groot ben, mag ik dan ook mee doen?” Sinds 1992 speelt Achterberg elk jaar mee. ,,Ik heb nooit vrij van toneel,”
vertelt de huismoeder lachend. ,,In september leren we altijd een nieuw stuk uit ons hoofd en in oktober beginnen we met repeteren. Ik ga elke avond naar bed met mijn tekst.” Achterberg heeft het er graag voor over. ,,Ik probeer me zoveel mogelijk in te leven in mijn rol. Ik speel nu bijvoorbeeld de rechter Esther. Zij is getrouwd geweest en ik stel me dan voor hoe haar huwelijk is geweest en waarom ze gescheiden is. Als ik Esther speel, ben ik echt iemand anders. Veel kattiger en vinniger dan in het echte leven. Soms vragen mensen: “Was jij dat?’ Ik zie tijdens de voorstelling dat mensen genieten, daar doe ik het allemaal voor.” 
Foto’s ‘Repeteren voor de uitvoering’ – 9 januari 2007
