In het Kompas van 4 juli 2014 verscheen een artikel over het Urker kikkerkoor, zoals dat in onze heemtuin een optreden verzorgt. Het artikel werd geschreven door oud-onderwijzer Martijn Verweijen. Als bewoner van de Kade kan ik mededelen dat het koor inmiddels diverse filialen heeft geopend!
Knipsel ‘Urker kikkerkoor laat zich graag horen’ – Kompas 4 juli 2014
Als je in de heemtuin in Piershil zo bezig bent met maaimachine en zeis om de vegetatie in goede banen te leiden, kom je van juni tot en met september regelmatig jonge padden en kikkers tegen die je net wel of net niet dodelijk raakt.
Je probeert wel rekening te houden met hun aanwezigheid, maar ongewenste confrontaties zijn niet altijd te vermijden. Het aantal rondschuifelende of springende padden en kikkers is gewoon te groot. Je zou als Bhoeddistische monnik te werk kunnen door elk sprietje met de hand te verwijderen, maar dat schiet niet echt op. Misschien is dat wel de reden dat je in klassieke Japanse tuinen zoveel steen aantreft. Voor de soort maakt het waarschijnlijk weinig uit, dat er zoveel dieren voortijdig sneuvelen. In de heemtuin is niet te merken dat het aantal vermindert. Sterker, vroeger zag en hoorde je Rana esculenta (groene kikker) nooit in het westen van de Hoeksche Waard, maar de laatste 10 jaar is de soort hand over hand toegenomen. Iemand die het massale gekwaak in de heemtuin hoorde sprak van “het Urker kikkerkoor”. Of men het op Urk kan waarderen weet ik niet, maar de lage kwakers herinneren inderdaad aan zingende mannenstemmen. Vroeger wilde je als kind graag groene kikkers in je aquarium houden, maar dat was geen succes. Ze zijn te wild en te schrikachtig om ze in een klein bakje te houden. Met Bufo bufo (gewone pad) lukte dat een stuk beter. Je kon ze makkelijker vangen en thuis was een als terrarium ingericht oud aquarium al voldoende. Padden in gevangenschap leren vlug wanneer er gevoederd wordt. Het voeren ging makkelijk. Houd een worm of vlieg op enige afstand gereed en hup daar word de prooi weggerukt door de lange tong en naar binnen gewerkt. Je moest er alleen voor zorgen, dat de prooi bewoog. Als er niets beweegt, hapt de pad ook niet toe. Het beest ziet niet zo best en kan slecht onderscheid maken. Je nam de proef op de som, door een luciferhoutje aan een draadje heen en weer te bewegen. De pad hapte gretig toe, om daarna het houtje met de voorpoten weer uit de bek te werken. Bah. Je kon het dier zelfs enige malen achter elkaar tot happen verleiden. Bewijs dat de pad niet eerst keek, maar gewoon op beweging reageerde.
Allerlei soorten kikkers
Padden en kikkers behoren samen met de salamanders tot de amfibieën. In Nederland kennen we vooral de Groene kikker, de Bruine kikker, de Gewone pad en de Kleine watersalamander. Verder nog de Boomkikker, Grote watersalamander, Alpenwatersalamander, Vinpootsalamander, Vuursalamander, Knoflookpad en Geelbuikvuurpad. Ze zijn allen gebaat bij een vochtige omgeving. De soorten kunnen massaal voorkomen en het stapelvoedsel vormen voor veel andere dieren.
