1964 – Al zestig jaar dorpsomroeper

In 1964 beleefde Dirk van der Merwe zijn zestigjarige jubileum als dorpsomroeper van Piershil. Reden voor de krant ‘Nieuwsblad van de Hoeksche Waard IJsselmonde en Putten’ om een artikel te wijden aan de 88-jarige Dirk.

Zestig jaar met de bel door het dorp Piershil, 6 maart 1964

Stem is nog krachtig

Met een scheermes kun je ongewild een moord begaan. Voor de mogelijkheid hiervan moet men gaan naar het dorp Piershil, waar nu al zestig jaar lang Dirk van der Merwe het beroep van dorpsomroeper uitoefent. In die tijd heeft Dirk veel meegemaakt, zo ook dit, althans het gerucht ervan doet hardnekkig de ronde. Het was op een middag, toen de kapper in zijn winkel aan het goochelen was met een vlijmscherp scheermes. Wel degelijk was de kapper zich bewust van de stille dreiging van het mes en liet het daarom met de uiterste nauwkeurigheid over de ruig bestoppelde wang van zijn klant glijden. Even glimlachte hij, toen hij eraan dacht, dat het mes eens uit kon schieten. En dat gebeurde prompt…

Dirk had de deur opengeworpen en kondigde de verschrikte kapper onder luid belgerinkel aan: “Vanavond gaat de ijsbaan open”. Reeds was de deur weer dicht. De kapper staarde beteuterd naar een snede dwars over het gezicht van zijn klant…

Knipsel (Foto) – Dirk van der Merwe

Dirk met zijn bel, rechts loopt Corrie Veerman.

piershil-dorpsomroeper-dirkvandermerwe

Of dit verhaal op waarheid berust, kan niet met zekerheid worden nagegaan. Wel roep Dirk nog steeds om en doet dit ook in de kapperswinkel. Zijn stem is nog krachtig genoeg. Bijna net zo luid, als de klok, die binnenkort weer in de gerestaureerde toren zal verschijnen en de juiste tijd met zijn zware slagen over het dorp zal laten galmen.  “In 1903, zegt Dirk, ben ik in Piershil komen wonen als metselaar bij Janus Bottenberg. Het was toen een beroerde tijd voor metselaars. ’s Winters was er helemaal geen werk te doen, zodat ik met allerlei klusjeswerk in mijn onderhoud moest trachten te voorzien. Zo komt het, dat ik ook als dorpsomroeper in 1904 ben begonnen”. Dirk verdiende er behoorlijk geld aan. Voor elke boodschap kreeg hij 25 cent. Voor die tijd een vrij groot bedrag. Op deze manier kondigde hij allerlei boodschappen aan. Een noodslachting bij een slager, reclames voor winkeliers, de openstelling van de ijsbaan en een boutavond.

“Behalve voor de voetbalvereniging, zegt Dirk, daarvoor kondig ik de berichten nog steeds voor niets aan”. Hij is dan ook een van de oudste en ongetwijfeld de meest enthousiaste voetbalsupporter van de vereniging. Van een voetbalwedstrijd is hij, om het eens zo te zeggen, niet vandaan te slaan.

De bel, waarmee Dirk de aandacht van de mensen trekt, is er een van respectabele leeftijd. Op het randschrift staat in sierlijke krulletters het volgende opschrift: “Johannes Bergerhuis, 1651”. Vermoedelijk is dit de maker van de bel. Dat is Dirk natuurlijk niet bekend, maar wel weet hij te vertellen, dat de bel van geslacht op geslacht in het bezit is geweest van de familie Groenenberg.

Knipsel ‘Zestig jaar met de bel’ – 1964

piershil-dorpsomroeper-knipsel-6maart1964

Later is Dirk in het slagersvak gegaan, maar heeft dit ook weer spoedig opgegeven. Metselaar en aannemer voor zichzelf is hij geworden. In de winter stond hij dan met zijn zoopjestent op de ijsbaan. De nu 88-jarige Dirk van der Merwe heeft dus ene druk leven achter de rug. Zelf zegt Dirk hiervan: “Hard werken daar geef ik niet om, en nu nog niet”. In die zoopjestent is het gebeurd, dat Dirk klare petroleum schonk en zelfs zo, dat zijn vaste klanten het met smaak opdronken. Tenminste, wanneer zijn klanten al zoveel jenever ophadden, dat hun smaak in “jenever” nevelen was opgegaan.

Eens gebeurde het dat een veldwachter en zijn vrouw bij Dirk ruzie kregen voor de tent. Twee soorten punch schonk Dirk namelijk, want hij had alleen maar vergunning voor lichte alcoholische dranken, zodat de echte pittige punch niet mocht worden geschonken. Voor zijn vaste klanten onderdook Dirk echter graag de wet. Hij schonk hen het klare nat in. Zo kreeg de vrouw van de veldwachter de echte, terwijl de veldwachter zelf zich met de slappere soort tevreden moest stellen. Een en ander werd duidelijk toen de veldwachter zich verslikte in de punch van zijn vrouw.

Zelf houd Dirk ook graag van een borreltje en beslist niet alleen om zijn keel te smeren, wanneer hij bij het omroepen te droog mocht blijken te zijn. “Onontbeerlijk”, zegt Dirk en hij knijpt even guitig zijn ogen dicht als hij dit zegt. Dirk blijft er gezond bij en men kan dus steeds op hem rekenen als er iets om te roepen is. Zijn stem is nog even krachtig als toen hij er 60 jaar geleden mee begon.

Ansicht ‘Heullaan’

Op deze ansichtkaart is Dirk te zien, vlakbij zijn huis in de Heullaan. Zijn tuin is links net zichtbaar.

piershil-ansicht-roest-serie3-heullaan

Foto ‘Portertfoto Dirk van der Merwe’

Een portretfoto van Dirk op jonge leeftijd.

dirk-vd-merwe

Updated: februari 12, 2015 — 11:28 am
  1. hij was ook verzorger bij de voetbal.als hij met een met een koninginnedag moest uitrukken bij een wedstrijd reed hij met een kinderwagen het veld op om hulp te verlenen.het water was dan verandert in jenever.hier kreeg hij de bijnaam dokter pil van.

  2. de bel was in opslag bij aai groenenberg die postkantoor houder was en tevens havenmeester.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.