In 1994 werd Piershil getroffen door een golf van inbraken. Terwijl de politiek sprak van acceptabele percentages dacht een aantal burgers van Piershil daar heel anders over. Op dinsdag 17 mei 1994 werd de bevolking bijeengeroepen in Dorpshuis Renesse. Het leidde uiteindelijk tot de oprichting van een burgerwacht.
Artikel ‘Het sterft hier ineens van de honden’ – 18 mei 1994
Door Pieter Kerkwijk Piershil – Dorpshuis Renesse was gisteravond te klein om alle verontruste inwoners van Piershil te herbergen. Met hun plaatsgenoot Leen van ’t Hof zijn zij van mening dat het rustieke dorp zich moet wapenen tegen inbrekers. En voor de door Van ’t Hof gesuggereerde burgerwacht meldde zich direct al spontaan een groep van vijftig mannen en vrouwen. Gisteravond werd met deze groep een ‘plan de campagne’ gemaakt want Piershil wil snel korte metten maken met het inbrekersgilde. De burgerwacht gaat al binnen enkele dagen ’s nachts door het dorp patrouilleren; twee groepen van een paar mensen per nacht waken dan over de slapende dorpsgenoten.
De gemeente Korendijk krijgt het verzoek een aantal enge plekken in het dorp te verlichten. Bovendien wordt de gemeente verzocht in gemeentelijke woningen beter hang- en sluitwerk aan te brengen. Dorpsagent Frits Zeemeijer zal op zijn beurt niet alleen een voorlichtingsavond organiseren, maar de inwoners ook persoonlijk adviseren over preventieve maatregelen. Volgens hem mankeert er nogal wat aan het hang- en sluitwerk in een aantal woningen. Na de recente golf van inbraken zit de schrik er goed in bij de inwoners. Een half jaar ge-
leden kwam Leen van ’t Hof op het idee van een burgerwacht, vertelde hij. De laatste tijd is het volgens hem bar met het aantal inbraken. ,,Vooral alleenstaanden liggen ’s nachts uren wakker. Ze zijn niet zo zeer bang voor het stelen, maar meer voor de mogelijkheid in elkaar te worden geslagen tijdens een inbraak,” lichtte hij toe. Een dorpsgenoot vond het instellen van een burgerwacht een goede zaak, maar meent dat de inwoners zelf ook preventief aan de slag moeten gaan. Een andere inwoner hekelde het feit dat in het westelijk deel van de Hoeksche Waard bijna geen politie te bekennen valt. Na een telefoontje moet er volgens hem dikwijls een half uur op de komst van de politie worden gewacht. Een aanwezige had gesignaleerd dat de inwoners toch actief waren geworden. ,,’t Sterft in Piershil ineens van de honden,” constateerde hij naar aanleiding van het toegenomen aantal stickers met de bekende tekst ‘Ik waak hier’. Dorpsagent Zeemeijer betoogde dat zijn baas bang is dat leden van de burgerwacht gewapend, bijvoorbeeld met een honkbalknuppel, op pad gaan in de nachtelijke uren. Hij beaamde dat er ’s nachts voor de hele Hoeksche Waard slechts twee patrouillewagens beschikbaar zijn. Initiatiefnemer Leen van ’t Hof wilde gisteravond direct zaken doen. Een lange discussie over voors en tegens vond hij niet nodig. ,We moeten zo snel mogelijk aan de slag,” luidde zijn visie. Gezien de bijval uit de zaal hadden veel aanwezigen dezelfde opvatting. Tientallen handen gingen omhoog toen Van ’t Hof vroeg wie mee wilde doen aan de burgerwacht. Bij onraad wordt onmiddellijk alarm geslagen en de politie gebeld. Kentekens van verdachte auto’s worden eveneens aan de politie doorgegeven. Hetzelfde gebeurt met personen, die zich verdacht gedragen in het dorp. Inbrekers die het lieflijke Piershil als doelwit hadden uitgekozen zijn dus gewaarschuwd…
Artikel ‘Burgerwacht in Piershil na reeks inbraken’ – Algemeen Dagblad 21 mei 1994
PIERSHIL — De inwoners van het dorp Piershil in de Hoeksche Waard hebben een burgerwacht in het leven geroepen nadat vorige week in één nacht vijf woningen door inbrekers waren bezocht. Ruim 50 van de 1400 inwoners hebben zich deze week aangemeld als vrijwilliger voor de burgerwacht. In groepjes van twee wordt nu iedere nacht door de straten van het dorpje gepatrouilleerd. Districtschef Van Os van de regiopolitie Zuid-Holland Zuid betreurt de oprichting van de burgerwacht. „Ik kan me voorstellen dat er in een kleine gemeenschap als Piershil onrust ontstaat als er in één nacht vijf inbraken plaatsvinden maar aan de andere kant valt het in Piershil reuze mee met de criminaliteit. Ik betwijfel ook of een burgerwacht een oplossing is”.
Artikel ‘Dieven komen ook gewoon met auto’s’ – 14 juni 1994
Door Joke van Eck
Piershil — Het is zeker niet zijn bedoeling angstgevoelens op te roepen. Een sensatiezoeker is hij evenmin. Zijn voornaamste doel is wel meewerken aan de veiligheid in zijn dorp, want die werd de laatste tijd een stuk minder. Dat vond ook een deel van zijn dorpsgenoten. Vooral alleenstaande ouderen sliepen ’s nachts slecht uit angst dat er werd ingebroken. ,,En dan ging het hen nog niet eens om de diefstal van hun spullen, maar meer om de kans dat de dief in de slaapkamer zou staan,” heeft Leen van ’t Hof begrepen.
Met de instelling van een burgerwacht hoopt hij het gevoel van onveiligheid weg te nemen en dat dreigt te lukken. De ras-Piershillenaar noemt zichzelf een echte dorpsman. Hij houdt er van een praatje te maken met zijn dorpsgenoten en op de hoogte te blijven van de alledaagse dingen. ,,Ik ben bij bijna iedereen wel eens binnen geweest. Dat heeft te maken met evangelisatiewerk dat ik doe,” vertelt Leen. Zijn interesse gaat zo ver dat hij zeker negentig procent van de dorpelingen zegt te kennen en ook de auto waarin zij rijden. Die kennis komt hem goed van pas als hij midden in de nacht met een dorpsgenoot op de dijk staat om al het in- en uitgaande verkeer in de gaten te houden. Komt een auto niet bekend voor dan wordt het kenteken genoteerd en zo nodig de volgende morgen doorgegeven aan de politie.
Burgerwacht
Het dorp Piershil kent sinds vier weken de burgerwacht die ’s nacht het komen en gaan nauwlettend in de gaten houdt. In twee groepjes van twee personen is het dorp van twaalf uur tot half zes ’s morgens verzekerd van bewaking. Als wij stoppen, is het al licht en gaan sommigen al weer aan het werk,” zegt Leen. Hij kwam een half jaar geleden op het idee van de burgerwacht, maar belegde pas kortgeleden op goed geluk een avond in dorpshuis Renesse. Tot zijn grote verbazing was het dorpshuis afgeladen met dorpsgenoten. ,,Ik wist absoluut
niet waar ik op moest rekenen, maar er waren direct al vijftig mensen die als burgerwacht wilden meedoen,” lacht Leen. ,,Sommigen hadden nog gedacht dat het een verkapte evangelisatiebijeenkomst zou worden, maar dat was niet zo. Al ben ik mijn inleiding wel begonnen met ‘Wie zijn huis bewaakt, zal bescherming genieten’; een tekst uit de bijbel.” Inmiddels beschikt Leen over 76 personen, die eens in de drie weken bijna drie uur nachtrust moeten missen om de andere inwoners een rustige nacht te geven. Toch valt er in deze beginperiode
nog wel eens iemand af, met het gevolg dat Leen de straat opgaat. ,,Soms zelfs drie keer in een week,” bekent hij. Dat krijg je als je zoiets wilt opzetten,” beseft zijn vrouw Joke. Zij neemt het hem dan ook niet kwalijk. Zelf
surveilleert zij ’s nachts ook door het dorp. ,,Je voelt toch wel spanning voordat je weggaat. Maar de uren vliegen om. Ik vond het wel leuk,” vertelt zij.
Effect
Na vier weken actief te zijn, lijkt de burgerwacht effect te hebben. ‘Er is in de afgelopen maand geen woninginbraak in Piershil gemeld: “Wel zijn er auto’s opengebroken, maar de dief werd bij de zesde wagen gestoord door de burgerwacht die hem’ met een zaklantaarn in het gezicht scheen. Hem restte niets anders
dan razendsnel de benen te nemen. ,,Het duurt dan nog wel even voordat de politie arriveert, maar ze hebben wel het kenteken van zijn auto genoteerd. De zaak is in onderzoek,” verhaalt Van ’t Hof. Zelf heeft hij meegemaakt dat twee onbekende mannen midden in de nacht het dorp in kwamen rijden. ,,Met de fiets zijn we ze tegemoet gereden, hebben ze laten gaan en later weer gezien. Ze schoten een straat in en reden even later onverrichter zake het dorp weer uit. Dat is toch heel vreemd, dus hebben we toen ook het kenteken genoteerd,” vervolgt hij. Als de burgerwachten de straat opgaan, zijn zij uitgerust met pen en papier, een zaklantaarn en een
portofoon. De andere portofoon ligt op het nachtkastje bij de familie Van ’t Hof, die zo nodig direct de politie kan inschakelen. Dat een honkbalknuppel ook tot de uitrusting behoort, ontkent Van ’t Hof stellig. ,,Dat is een gerucht,” verzekert hij. Wat de burgerwacht doet als een dief op heterdaad wordt betrapt, kan Van ’t Hof ook niet altijd overzien. “Ik sla hem in elkaar’ is de eerste reactie van sommigen. ,,Dat risico kennen wij, maar je kunt niet alles voorkomen.”
Vast onderdeel
Of de burgerwacht een vast onderdeel wordt van het leven in Piershil, moet Van ’t Hof nog afwachten. ,,Het dorp leent zich er uitstekend voor. Als je op de dijk staat, bij de kruising met de Voorstraat, kun je alle ingangen prima overzien. De Oud-Piershilseweg heb je niet direct in het zicht, maar die auto’s hoor je al als ze op de Oosthoek rijden. Zo stil is het ’s nachts. En dieven komen ook gewoon met auto’s,” heeft hij inmiddels ervaren. Als het aan de Piershillenaar ligt, blijft zijn dorp de komende maanden ook nog beschermd door de burgerwacht. En mochten ze een keertje overslaan, dan houden ze dat stil om inbrekers niet op een idee te brengen. Bovendien worden nog meer maatregelen genomen: de gemeente is gevraagd extra lichtpunten aan te brengen en beter hang- en sluitwerk in de huurwoningen. ,,En misschien moeten buren ook eens wat meer afspraken met elkaar maken. Al laat je ze alleen maar weten dat je een weekeinde weg bent. Als de buren dan toch gestommel horen, weten ze dat er iets niet klopt en dat het niet de zieke buurman is, die steeds naar het toilet gaat,” is de tip van Van ’t Hof.
Bij de foto: Piershil wordt iedere nacht ‘beschermd’ door een speciale burgerwacht die wordt gevormd door een groot aantal dorpelingen. Vanaf de dijk hebben zij het hele dorp in zicht. Foto Fox
Knipsel ‘Burgerwacht in Piershil, is dat nodig?’ – 28 september 1994
Ook in de gemeenteraad werd de vraag gesteld.
