Blijkens een archiefnotitie uit 1647 kocht Cornelis Ruijchaver voor 120 gulden hout van Jacob Spoor. Bedoeld voor de bouw van een huis, ‘comende op de hoek van de Kerckstraat’. Die aantekening bezorgt het pand aan de Kerkstraat 4 de officieuze status van oudste huis van Numansdorp.
Het huis is vanaf 1873 meer dan een eeuw in het bezit geweest van de familie Van Heeren, na het overlijden van Jan is het opgekocht door Mevrouw Maasdam. Vervolgens is het huis in het bezit gekomen van Cees Zevenbergen. Hij heeft er anderhalf jaar gewoond, tot het weer te koop kwam. Arjen en Nelleke van Drunen kochten in 1992 het huis in vervallen staat. ,,We zochten een ander huis vanwege gezinsuitbreiding, de historie hier sprak ons wel aan,” zo kijkt Nelleke terug op de eerste bezichtiging. En hoewel de uitstraling in de smaak viel was er wel het besef dat er werk aan de winkel was. Arjen, van beroep timmerman, spreekt van een aanvaardbaar risico dat het stel destijds heeft genomen. ,,Om hier nog iets van te maken moest je steenrijk zijn. Of steenhandig”, zo laat hij met een knipoog weten. Het hoekpand kent een Torenstraatzijde en een Kerkstraatzijde, de ingang van het huis is gelegen aan de Kerkstraat 4. ,,De voordeur aan de Torenstraatzijde heeft geen eigen adres. Best jammer, want toen we hier net woonden viel juist daar een mooie prijs in de Postcodeloterij.” Qua manuren is de hoeveelheid geleverde arbeid duizelingwekkend. In het hele huis was overal gips overheen geslagen. Een betonnen vloer en verrotte houten vloeren moesten worden verwijderd. Op de bovenverdieping lagen de pannen in het zicht en de grote schuur was in elkaar gezakt. In het huis zijn alleen de balken en de plafonds nog origineel, de restauratie voltrok zich in oude stijl. ,,Eigenlijk waren het twee huizen, vandaar ook de twee voordeuren. Alle deuren, vloeren en kasten heb ik nieuw gemaakt, uiteraard met respect voor het verleden”. In 1928 kreeg het pand aan de torenstraatzijde een nieuwe voorgevel, die ramen zijn nagemaakt en van luiken voorzien. ,,Er zat geen dubbel glas in natuurlijk. Toen we hier net woonden vloog er zo een fazant door het raam heen, die kwam vlak naast de Maxi-Cosi met onze kleine terecht.” Opvallend in de woonkamer zijn de restanten van een bedstede, ze zijn hergebruikt bij het maken van kastruimte. ,,De complete lambrisering van de woonkamer is gemaakt van de oude vloer. En de schouw hebben we gekocht bij een handelaar in antieke bouwmaterialen in Brabant. De boerenraampjes in de schuur zijn ook zelf gemaakt”. De werkzaamheden werden uitgevoerd naast een voltijdbaan en gedurende een periode van opgroeiende kinderen. Nelleke: ,,Het waren tropenjaren, grofweg hebben we tien jaar in de troep gezeten. Telkens zijn we verhuisd van kamer naar kamer. Ooit lag er een balk naar de keuken, Arjen raakte het hoofd van zijn dochter toen hij daarover een plank vervoerde. En iedere avond moesten we schoonmaken, soms tot half twaalf. Want in de morgen zaten er weer drie kinderen aan het ontbijt”. Over de zwaarste klus in het huis hoeft Arjen van Drunen niet lang na te denken. ,,Ik heb een heel stuk huis opnieuw moeten metselen, in de midden. Maar het riool was het ergste. De toiletafvoer bleek tot 2008 in een oude waterput uit te komen. Die heb ik helemaal leeg gemaakt, we hebben nu een compleet nieuwe riolering”.
Ook bij verdere verbouwingen moest flink worden geïmproviseerd ,,De huizen hier zijn in elkaar verweven. Het schuurtje van de buren zat onder onze overloop. Ook hebben we ruimte van de binnenplaats toegevoegd aan onze keuken”. De binnenplaats is nu wat kleiner, maar het totale bezit neemt flinke vormen aan. Toen het stel een foto vanuit de nabijgelegen kerk onder ogen kreeg werd dat gevoel visueel bevestigd. ,,In 2009 hebben we een feest gegeven, met het gereedkomen van de schuur zat het karwei er eindelijk op. Zoals op die foto goed is te zien hebben we nu veel vierkante meters onder de pannen. Het zijn net zoveel dakpannen als op een rijtje huizen”. Naast Kerkstraat 4 is ook nog een ruime tuin aanwezig, deze loopt door tot Kerkstraat 2. Aan de zuidelijke kant wordt het bezit van de familie Van Drunen begrensd door een aantal kleinere huisjes. Arjen van Drunen is goed op de hoogte van de historie rondom zijn bezit: ,,Vroeger was dit een stadsboerderij, in de schuur heb ik oude steentjes gevonden. Restanten van de koeienstal en de waterput. Het huis op nummer 2 werd in 1895 gebouwd, later is het nog in gebruik geweest als postkantoor. Alles hier was ooit van de familie Van Heeren. Die kleine huisjes heeft hij laten bouwen voor de verhuur, als pensioenvoorziening. Ze zijn in etappes gebouwd, iedere keer een huisje erbij”. Cornelis Ruijchaver verkocht zijn bezit alweer na een jaar, de familie Van Drunen denkt nog lang niet aan verkoop. Op loopafstand van de winkels wordt het bezit gekoesterd. ,,Lekker in het centrum, met zo’n grote schuur erbij. De paarden staan tijdens de jaarlijkse paardenmarkt hier naast het huis, prachtig om te zien. En als ik deze uren bij een ander had gewerkt zou ik nu in een dikke Ferrari hebben gereden”, zo grapt Arjen.
Fotoserie ‘Kerkstraat 4 te Numansdorp’- 12 maart 2016
Foto’s ‘Kerkstraat 4’
Op de hoek van de Kerkstraat (rechts) en de Torenstraat (links).
Tijdens werkzaamheden aan de kerk…
Uitzicht vanuit de kerk…
Knipsel ‘Niet steenrijk, wel handig’ – Algemeen Dagblad 26 mei 2016
Klik op de afbeelding voor een vergroting
Ik heb groot respect voor dit gezin. Om zoiets te kopen en helemaal grondig te herstellen zodat het past in deze tijd om er fijn in te wonen, daarbij rekening houdend met de historie van het pand is lovens waardig. Van beroep timmerman zijn is een voordeel, maar je moet het toch maar 10 jaar lang op kunnen brengen!! Mooi verhaal Henk!!