1914 – Havenweg 14 Klaaswaal

De opdracht aan architect Kruithof moet duidelijk zijn geweest. Het pand aan de Havenweg 14 in Klaaswaal is niet alleen gebouwd voor woongenot, het oog wil ook wat. Hans Meeldijk en Anouk van Rennes waren bij de eerste bezichtiging in 2015 meteen verkocht. ,,De ruime woonkamer, de hoge deuren en plafonds. We voelden meteen dat we hier wilden wonen.” De tweede verdieping verleent toegang tot het dakterras, met een prachtig uitzicht over de Klaaswaalse polders. ,,De staat van het huis is zeer goed, de vorige bewoner had het recentelijk gerenoveerd.” Opvallend is de ruime woonkamer, van 10,6 bij 4 meter. Voorzien van een marmeren openhaard en openslaande tuindeuren. Vroeger kwam Anouk op deze plek vanwege een knipbeurt. ,,In onze woonkamer zat de kapsalon van Helen Lagaay. Daarvoor zat hier een peuterspeelzaal.” Marja de Bruijn-Viskil uit Zwijndrecht maakt als vroegere bewoonster het verhaal compleet. ,,In 1953 ben ik daar geboren, eind jaren veertig was de familie Viskil eigenaar geworden. Gekocht van Mevrouw van Weel, een rijke dame”. Ongetwijfeld familie van de plaatselijke notaris. Zijn in 1899 geboren dochter Magdalena Jannetje van Weel legde de eerste steen. Op 31 maart 1914, zo staat vermeld op de twaalf geveltegeltjes. ,,Beneden was een soort bijkeuken. Daar werd de was gekookt en stond het eten op een petroleumstelletje te sudderen.” De ouders van Marja woonden er tot 1956, daarna bewoonden haar opa en oma het pand. ,,Mijn opa, Arie Willem Viskil, had beneden twee ruimtes als kantoor. Hij was Provinciaal Voedselcommissaris van Zuid-Holland. Na zijn overlijden heeft oma er nog tot 1973 gewoond.” Hans en Anouk staken, met behulp van hun vaders, de meeste energie in hun kelder van dertien vierkante meter. Zo opgeknapt dat de oude stenen nog zichtbaar zijn. ,,We doen daar wel eens een drankje. Vanwege de constante temperatuur ook een mooie plek voor een wijnkelder.” De voorpui glimt als 103 jaar gelden, de achterzijde is eveneens onaangeroerd gebleven. ,,Alleen enkele ruiten zijn niet origineel. Ze zijn eruit geblazen toen er iets op het industrieterrein explodeerde, zo is ons verteld.” Hun vaders leggen momenteel de laatste hand aan de bouw van een drieënhalve meter hoge muur, als verlengde van de stenen berging. In het tijdperk van stoomtram en platte vervoersboten in de nabijgelegen haven was er nog geen sprake van geluidsoverlast. ,,Hier achter ligt een dijkweg, soms hoor je het verkeer. Straks hebben we daar geen last meer van, we willen hier nooit meer weg.”