Hans van Goch (83) uit Mijnsheerenland aquarelleert al dertig jaar, een deel van zijn inspiratie komt uit de tijd dat hij als muziekleraar de Hoeksche Waard doorkruiste. Zijn vakkennis werd hem met de paplepel ingegoten.
,,Ik voelde me al snel een kunstenaar, ik kreeg een tijdje les van mijn oom, de kunstschilder Theo Kurpershoek.”
Als 13-jarige wilde Hans zo vlug mogelijk naar de Academie voor Beeldende Kunsten. De kortste weg liep via de Ambachtsschool, daar werd hij uitgezocht om in een atelier te gaan werken. Zo kwam de geboren Rotterdammer als leerling decoratieschilder terecht in het atelier ‘Art Studio’, van kunstenaar Pieter den Besten. ,Ik deed veel reclamewerk, in gebouwen maakten we muurschilderingen. Een wandschilderij naar ontwerp van Pieter den Besten waar ik mijn steentje aan heb bijgedragen zag ik later op televisie terug, in een uitzending van Koot & Bie.”
Uiteindelijk kwam hij terecht op de academie, dat avontuur duurde niet lang. ,,Als je ging leer/werken op een atelier werd je geacht naar de avondacademie te gaan. Ik heb niet lang op die academie gezeten, ik was ‘s-avonds te moe en heb het eerste jaar bijna geheel moeten verzuimen.”
Een andere belangrijke reden voor het korte verblijf op de academie was zijn ontdekking van de gitaar. ,,Ik studeerde in de avonduren klassiekgitaar, mijn broer speelde jazz en latin. In 1955 opperde hij dit professioneel te gaan doen.”
In 1964 kreeg de groep hoog bezoek, tijdens een optreden in de cabaretdancing ‘De Femina’ te Amsterdam. ,,Wij hadden 20 minuten Beatles-repertoire, na afloop van hun concert kwamen ze bij ons op bezoek. De toenmalige reservedrummer Jimmie Nicol heeft met ons meegespeeld.”
Na elf jaar optreden diende zich een andere carrière aan, als docent van de muziekschool Hoeksche Waard. In de avonduren en op zaterdag vanuit Rotterdam-Zuid met de brommer naar de Hoeksche Waard, overdag naar het conservatorium. ,,Ik gaf meestal les in de scholen, eens was het onderweg zo koud dat ik aangekomen in Numansdorp een kwartier moest dansen om op temperatuur te komen. Na een jaar ben ik met mijn gezin naar Mijnsheerenland verhuisd.”
Zijn drukke baan op het conservatorium, als docent klassiek en vervolgens flamencogitaar, leidde in 1985 tot een gedwongen afscheid van de muziekschool. Vooral het stoppen met de orkestgroepen viel hem zwaar. ,,De leerlingen kwamen uit de hele Hoekschewaard, sommigen hebben van hun negende tot hun achttiende in de orkestgroep gezeten.”
Bij zijn vertrek kreeg Van Goch een aquarel van kunstenaar Verhoeff aangeboden, hij besloot meteen zelf te gaan aquarelleren. ,,Deze kunstvorm kun je onderbreken wanneer je wilt, de penselen zijn eenvoudig schoon te maken.”
In zijn huis sieren landschappen uit Puttershoek, Westmaas, Nieuw-Beijerland en Sint Anthoniepolder de muren. Zijn schilderij van de Oude-Binnenweg te Rotterdam roept jeugdherinneringen op. ,,Ons huis in Kralingen stond ook precies op de brandgrens. We zijn gevlucht naar het Kralingse Bos”. Van Goch weet voorlopig van geen ophouden: ,,Ik vind hobby een raar woord, voor mijn gevoel ben ik kunstenaar. Ik speel luit en ik schilder, deze bezigheden geven mij hetzelfde gevoel.”
Foto ‘Meesterwerk bij de brandgrens’ – november 2015
Met dit schilderij is Hans anderhalf jaar bezig geweest, de brandgrens bij Café Timmer op de Oude-Binnenweg te Rotterdam. Het resultaat mag er zijn, een meesterwerk, met veel oog voor details!
Foto ‘Wandschilderij op linnen – Koot en Bie’ – 1983
In een uitzending van Koot en Bie zag Hans zijn werk uit de jaren vijftig voor het eerst terug, in 1983! Hij weet niet of het werk nog ergens hangt.
Algemeen Dagblad 4 december
