Het oudste huis van Strijen?

strijen-regenboog-dakterras-links57-rechts61Op vrijdag 13 november 2015 sprak ik met Aris Roskam en een huurster in het appartement van het pand Kerkstraat 59 te Strijen, ten behoeve van een artikel in het Algemeen Dagblad. Aris is eigenaar van Kerkstraat 61, 59 en 57, de huurster woont in dit appartement op nummer 59. Na afloop kreeg ik een rondleiding door en onder de drie huizen.

Aris: Sinds begin negentiger jaren ben ik eigenaar van het pand hiernaast, ik heb nummer 61 destijds voor 250.000 gulden gekocht. Het is een huis uit 1700, omstreeks 1900 is daar een art-deco voorgevel tegenaan geplakt. Nummer 61 is een soort zijvleugel van dit huis op nummer 59. Hier bevindt zich het oudste gedeelte, vier houten staanders in de midden vormen het begin. Een volledig houtskelet met daarin gemetselde muren. Er is rond 1900 een huisje tegenaan gebouwd, daarna verlengd naar voren en met een klokgevel is alles doorgetrokken. De panden stonden ook met elkaar in verbinding, dat geldt ook voor het huis aan de achterzijde (nummer 57). Dat is het overblijfsel van de  ansicht-regenboog-circa1900-01schuur van een oude boerderij. Die boerderij is op oude ansichtkaarten nog te zien. Onder het huis op nummer 61 zit een gewelfkelder die onder dit huis op nummer 59 doorloopt. Er zijn zelfs drie gewelfkelders onder nummer 61, één daarvan is alleen toegankelijk vanuit nummer 59. De drie huizen lopen dus in elkaar over, dat is niet erg als er maar één eigenaar is. Dus toen we de kans kregen hebben we nummer 59 erbij gekocht. Daar zat eerst ansicht-regenboog-circa1900-02een cafetaria en een café, er was toen sprake van een restaurant. Het huis werd door de eigenaar, een huisjesmelker uit Bilthoven, zelfs via Marktplaats te koop aangeboden. We waren even bang dat er een shoarmatent zou komen die tot 04.00 uur geopend is. We boden de helft van zijn vraagprijs, voor iets meer dan dat hebben we het uiteindelijk kunnen kopen. Ik ben op mijn 62ste gestopt met werken, ik was docent op de RSG (Hoeksch Lyceum) te Oud-Beijerland. Het huis heb ik daarna laten opknappen, zelf heb ik ook e.e.a kunnen doen. Het huis was constructief gaar, nu zitten er veel nieuwe balken in en is alles weer in orde. Wanneer je zo’n pand wilt laten opknappen ben je verplicht om een bouwhistorisch onderzoek te laten doen. Je hoort dan o.a. welke constructiedelen er historisch belangrijk zijn. Ik moest dat onderzoek dus zelf betalen, dan ben je al snel rond-1900-omnibus1500 euro verder. Maar het is best interessant geworden. Op basis van muurankers en balkconstructies komen we ergens uit rond 1550 als bouwjaar. Ik heb er ooit wel eens aan gedacht om een stuk van de oudste balk (van de vier staanders) te laten onderzoeken. Ik dacht eigenlijk dat zo’n jaarringenonderzoek wel duur zou zijn. Gezien jouw komst vandaag ben ik daar nog eens ingedoken. Het blijkt 180 euro te kosten, dus waarschijnlijk ga ik dat wel doen. De dikte van de jaarringen wordt vergeleken met patronen uit vroeger tijden, zo komt er een jaartal uit de bus. Het stuk balk is uitgehakt boven de deuren naar het terras. Die balken liepen dus van beneden naar hier.

Huurster: Tijdens de verbouwing ben ik hier al binnen geweest. Nu is alles netjes afgewerkt, toen kon ik alles zien: de bovenmuren en de prachtige balkconstructies.

Aris: Er is ook sprake van een tunnel naar de kerk vanuit dit pand. In het bouwkundige onderzoek wordt die gedachte afgewezen, met bouwt immers geen tunnels door waterkerende lichamen. Maar dit huis is niet tegen een dijkdeel aangebouwd, het staat langs de terp die er ooit was. Dus wie weet. Het huis staat bekend als ‘De regenboog’, althans zo wordt het in oude geschriften genoemd. Dat heeft te maken met de familie Regenboog, Jacob was ooit een huisjesmelker hier. Hij was eigenaar van dit pand, maar woonde hier niet. Tijdens de brand van 1759 zijn er veel huizen verloren gegaan, dit huis is gespaard gebleven. Door de aankoop van nummer 59 strijen-kerkstraat-57-02kan ik nu mijn eigen huurders uitzoeken. Beneden zit een modezaak, ik ben blij dat het verhuurd is. Maar het is dan ook een heel representatief pand geworden. Boven huurt Ineke het appartement. Ook nummer 57 hebben we gekocht, daar woonde Mevrouw de Man. Het dak was slecht en daardoor kregen we in nummer 61 een lekkage. Op de vraag wie het moest repareren kregen we als reactie dat we het hele pand konden kopen. Dat hebben we gedaan. Mevrouw de Man mocht daar blijven tot het niet meer kon vanwege haar gezondheid, helaas voor haar was dat al snel na aankoop. Mijn vrouw heeft daar nu een winkel ingericht, en ik heb boven een atelier gemaakt. Er is veel ruimte daar, het was een volwassen huis dat tegen de boerderij zat aangeplakt. We wilden er eerst een tuinhuis van maken, maar dan zou het huis constructief weer bij een ander huis gaan horen. We wilden het toch liever apart houden.  We hebben het dak gerepareerd en een boom verwijderd. In de zijgevel van de huizen 57 en 59 en ook in de achtertuinen zijn nog steeds sporen te zien van kogel- en granaatinslag. Dat komt omdat dit, ook voor vliegtuigen, het begin van Strijen was als je vanaf het Hollands Diep kwam. Via het raam hier in het appartement stond men in de oorlog te seinen naar de Canadezen in Brabant, zo is mij verteld. Ik ben heel tevreden over het resultaat van de bouw van het appartement, ik zou er zelf wel willen wonen!

Huurster: Ik hoor zelden geluiden die met de oudheid te maken hebben, zoals krakende balken. Het is hier heel comfortabel, het voelt warm. Veel licht en geluidsdicht, met nog steeds authentieke details. Mijn visite kan ik inmiddels ook wel iets vertellen over dit huis, van Aris heb ik veel gehoord. Ik heb de hele verbouwing meegemaakt, toen ik was wezen kijken dacht ik meteen ‘dat is iets voor mij’.

strijen-kerkstraat59-dakterras-aris-roskamAris: Zoals je ziet zijn er in plaats van dichte muren ook enkele kozijnen gebruikt. Deze waren afgekeurd door een zeurpiet bij de gemeente, het scheelde enkele centimeters met de afgesproken afmetingen. Zelf woon ik ook in een oud huis, hiernaast, en de contacten met de gemeente zijn vaak lastig. Alles lijkt gebaseerd op wantrouwen. Het dakterras hier kwam ook zo moeizaam tot stand. Toen ik informeerde naar de mogelijkheid van een schuin glazen dak werd mij verteld dat er al toestemming lag voor een dakterras. Toen ik enkele plannen indiende daarvoor werd dit weer ontkend, de monumentencommissie was overal tegen. Met wat hulp en politieke invloed is het gelukkig toch goed gekomen.

Huurster: Het dakterras voegt veel toe aan het wooncomfort hier, er is immers geen tuin. Als je boven bent zit je heerlijk op één van de hoogste huizen van Strijen, met een prachtig uitzicht. Ik ben er erg blij mee en ik ben er zuinig op, ik zorg er graag voor dat het huis er mooi blijft uitzien. Ik hoor vaak complimenten, Strijenaren waarderen het zoals het is geworden hier.

trap-shecomesincolours-04Aris: Je woont toch ‘in het huis van’. Met veel geschiedenis, daar heb je respect voor. Het is ouder en heeft tenslotte veel meer meegemaakt dan ik. Dan doe je dus ook je best om er iets moois van te maken. Vandaar dat het regenboog-motief in de vorm van o.a. The Rolling Stones (de spijlen in het hekwerk vormen de woorden ‘She comes in colours’) en irissen (Iris is in de Griekse mythologie de personificatie van de regeboog) veelvuldig terugkomt in het appartement.  Ik ben erg tevreden hoe alles is gelopen. Voorlopig blijven we hier nog wel wonen, door onze inspanningen zijn de huizen fysiek gescheiden en kunnen we drie aparte objecten verkopen. Als ik dan quitte draai ben ik al tevreden, er is heel wat geld in de verbouwingen gaan zitten. We hebben de zaak nu onder controle, het wooncomfort is verbeterd en we hebben hele aardige buurvrouwen.

Knipsel ‘Misschien wel het oudste huis’ – AD Editie Hoeksche Waard 4 februari 2016

ovt-aflevering-004-regenboog-strijen-4februari-1600

Fotoserie ‘De regenboog in 2015’

Bijzondere spijlen in de trap: She comes in colours. Verwijzend naar de regenboog (uit: She’s a rainbow, Rolling Stones).

trap-shecomesincolours-05 trap-shecomesincolours-04 trap-shecomesincolours-03 trap-shecomesincolours-02 trap-shecomesincolours-01 trap-iris-regenboog-01

Fotoserie Kerkstraat 61

Historische Foto’s

Links van de postkoets is het pand ‘De regenboog’te zien. Bron: Oudheidkundige vereniging “Het land van Strijen”.

rond-1900-omnibus

Twee ansichtkaarten, van die boerderij is nu Kerkstraat 57 overgebleven. De winkel en het atelier van Aris.

ansicht-regenboog-circa1900-02 ansicht-regenboog-circa1900-01

Marrie’s Cafetaria – 1968

strijen-kerkstraaat-1968

Foto’s ‘Kerkstraat 57, winkel en atelier’

strijen-kerkstraat-57-02 strijen-kerkstraat-57-01

Foto’s ‘Dakterras en uitzicht op Brabant’

Foto ‘De oudste balk ligt klaar voor onderzoek’

strijen-kerkstraat-jaarringenonderzoek-balk

Updated: juli 21, 2016 — 1:30 pm
  1. Weer een mooi en interessant artikel!!

  2. Interessant om te weten en zeer bijzonderHet oudste pand van strijen
    En een+maat moderne mode winkel Een origineel gecombineerde aanwinst!
    Mvg regina.stout zwijndrecht.

  3. Wat vond ik dit leuk , mijn opa en oma hebben hier jaren gewoond en ik kan me de tijd dat ik er wel eens sliep nog goed herinneren .

    1. Joop ook mijn opa en oma hebben daar gewoond. Ik zelf heb daar ook geslapen.

  4. Marrie’s Cafetaria – 1968
    WAS MIJN STIEFMOEDER EN VADER KO VREEKE
    ZEER MOOIE ARTIKELEN

  5. Mevrouw de Man, dat was mijn oma. Ze heeft bijna 50 jaar in het huisje op Kerkstraat 57 gewoond met haar gezin. Tot in de jaren ’60/’70 door huwelijken de kinderen het huis uit gingen en helaas mijn opa in ’68 overleed. De huisjesmelker in Bilthoven werd ik meen eind jaren ’70 eigenaar van het huis en Marrie’s Cafetaria. Tot dan was het van Ko Vreeke. Overigens was de eigenaar van in ieder geval nummer 57 na de oorlog, toen opa en oma er met toen hun drie kinderen in kwamen wonen, meneer Bouman. Zijn nazaten wonen nog steeds in Strijen.

    Maar in ieder geval, de Bilthovense eigenaar had weinig te melken uit nummer 57. Want oma had bij de verkoop door Ko Vreeke bedongen dat de huur nooit verhoogd mocht worden. En die bedroeg op dat moment vijftig gulden per maand, ruim € 25,- nu. Dat zal best meegespeeld hebben in het besluit van de Bilthovenaar niet echt veel aan onderhoud uit te geven. Dankzij de lage huur kon oma dan weer wel veel reizen. In de jaren ’80 was ze aardig vaak weg, als we op bezoek wilden gaan, zo grapte mijn vader in die dagen, moesten we eerst even bellen of ze er wel was, en niet alwéér op vakantie.

    In de hongerwinter, toen de bevolking van Strijen geëvacueerd was, is door Duitse soldaten geprobeerd het houten kozijn van de kamer rechts naast de voordeur eruit te krijgen om als stookhout te dienen. Daarbij werd een steelgranaat gebruikt die naar binnen gegooid werd. Door de klap raakte de buitenmuur van de kamer behoorlijk ontzet. Die muur is pas weer hersteld nadat Aris Roskam het huisje kocht.

    De vermeende tunnel naar de kerk was inderdaad een deel van een toogkelder. Maar ja, tunnels onder het dorp, waar liggen ze niet. De volksverbeelding is was zeker in donkere wintermaanden voor de mensen wat de tv en internet nu voor ons zijn. En tunnels zijn dan een aansprekende bron van inspiratie natuurlijk.

    Hoe makkelijk je zo’n verhaal over een geheimzinnige tunnel de wereld in brengt, blijkt wel uit het volgende: wat maar weinig mensen weten, en ook Aris Roskam niet, is dat er in tegenover gestelde richting van de toogkeldertunnel onder nr. 57 naar de kerk, achter een schijnmuur een zware, eikenhouten deur schuil ging die een vluchttunnel naar de Keen afsloot. Voordat je in die tunnel kwam, moest je eerst een stenen wenteltrap afdalen naar vijf meter diepte onder het huis. Daarom is de vluchttunnel nooit gevonden. Hij zit te diep.

  6. Over het jaarringenonderzoek van de balk, dat leert je alleen in welk jaar ongeveer de boom waar de balk uit gewonnen is, gekapt is. Bouwmaterialen in die dagen waren schaars en er werd daarom veel hergebruikt. Dus in theorie is dat óók mogelijk bij de balk an Aris…

  7. Na de tweede wereldoorlog in september 1945 kwamen we weer in Strijen en mijn ouders wilden het huis in de nu Schoolstraat weer gaan betrekken waar ze in begin 1945 op bevel van de Duitse bezetter uit moesten. Maar dat huis was door een andere familie in gebruik genomen. Kijkend in de Kerkstraat zagen mijn ouders dat het huis nu nummer 57 toen nummer 16 leeg was en zijn daar gaan wonen Echter in de muur tussen de gang en de kamer er naast zat een groot gat en alle planken van de zolder waren weg. De eigenaar de heer bouwman heeft toen van rest hout er een zolder in laten maken Wat de gang onder het huis aangaat heb ik met eigen ogen deze gang gezien toen de houten vloer in de kamer er uit was gehaald en daarvoor in de plaats een betonnen vloer werd gelegd. Ik kan zo aanwijzen waar deze gang die vol water stond ligt. Mijn moeder heeft altijd met genoegen in het huis gewoond en met tegenzin maar dat kon niet anders het huis moeten verlaten. Als ik nu soms in het huis ben komen veel heel veel herinneringen boven Zie ook het verhaal van onze zoon Arnold .

Laat een antwoord achter aan Klaas den Haan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.