John Kraak: fluitend door het land

Dit artikel is gepubliceerd in de Hoeksche Waard Exclusief van 18 februari 2020 (website HWE). U kunt dit artikel downloaden in PDF-formaat: hwe-februari2020-scheidsrechter-kraak

John Kraak (38) is na een bliksemcarrière de veruit hoogst fluitende voetbalscheidsrechter van de Hoeksche Waard. De geboren Piershillenaar leidt landelijke wedstrijden in de Hoofdklasse van het amateurvoetbal. Het brengt hem van Groningen tot Limburg, een duel in het Westland voelt als een thuiswedstrijd. Op zaterdag 1 februari was ik zijn gast, rondom het duel FC ‘s-Gravenzande – VV Smitshoek vertelde hij over zijn passie.

Hoe ben je hier ingerold John?
Toen ik zelf nog voetbalde bij Zinkwegse Boys was ik eens vrij vroeg aanwezig. Er werd gezocht naar een scheidsrechter voor een jeugdwedstrijd. Dat betekende mijn debuut. Het ging aardig en ik vond het leuk. Je staat middenin het spel, op een andere manier. Ik gaf meteen aan dat vaker te willen doen.
Miste je daarvoor dan geen spelregelkennis?
Het seizoen daarna ging ik bij Piershil voetballen, binnen het kader van verplicht vrijwilligerswerk ben ik toen jeugdwedstrijden gaan leiden. Een leider van een team van ’s-Gravendeel wees me na afloop op een door mij gemaakte fout. Ik ben nieuwsgierig en leergierig; ik ben die avond meteen het spelregelboek ingedoken. Die leider bleek gelijk te hebben, ik nam me voor het serieuzer aan te pakken.
Tijd voor een cursus dus…
Via de jeugdafdeling heb ik de Basis Opleiding Scheidsrechter gedaan. Daarmee werd ik gediplomeerd verenigingsscheidsrechter. Door het afleggen van twee extra stage-wedstrijden kon je dat uitbreiden met een KNVB-certificaat.
En hoe ging dat?
Door omstandigheden had ik twee verschillende begeleiders bij die wedstrijden. Beiden vonden dat ik het goed deed en een aanwinst zou zijn voor de KNVB.
Tijd voor een nieuw hobby dus.
Mijn eigen voetbalcarrière liep toen op z’n eind. Ik miste beleving, die vond ik wel in het fluiten. Ik besloot te beginnen bij de jeugd, ik zou dat twee jaar doen. Maar ik promoveerde na die periode meteen naar het hoogste niveau. De kans om te fluiten bij BVO’s (Betaald Voetbal Organisaties) heb ik niet laten lopen. Ik kijk terug met veel plezier op dat derde jaar bij de jeugd.
Heb je nog sterren ontmoet?
Ooit kwam ik terug in Piershil van een wedstrijdje fluiten. Ik zei tegen m’n vrienden ‘Ik heb de nieuwe centrale verdediger van het Nederlands Elftal gezien’. Dat was Matthijs de Ligt; hij was 14 jaar toen ik hem floot.
En toen naar de Senioren. Op welke niveaus kun je daar fluiten?
Tegenwoordig is er een indeling van groep A t/m H. A is voorbehouden aan een speciale talengroep, B is derde divisie. C is Hoofdklasse, van D naar G is achtereenvolgens Eerste, Tweede, Derde en Vierde klasse. Binnen H fluit je de lagere seniorenteams.
Op welk niveau zit jij nu?
Ik zit nu in C, dat is landelijk. Die groep wordt net als A en B aangestuurd vanuit Zeist (hoofdkantoor KNVB). Na mijn jeugdtijd begon ik in klasse 3. Ik promoveerde meteen naar klasse 2 en na twee seizoenen in klasse 1 (niveau D) fluit ik nu voor het eerste seizoen in de Hoofdklasse.
Wanneer kom je in aanmerking voor zo’n promotie?
Promotie is afhankelijk van bevindingen van de rapporteurs. Enkele malen word je beoordeeld op diverse competenties. Denk aan het managen van de wedstrijd, je uitstraling bij beslissingen en het fysieke aspect. Zelfs de intonatie van het fluitsignaal komt aan de orde. Bij een stevige overtreding moet je dat laten horen natuurlijk; zowel verbale als non-verbale communicatie wordt beoordeeld.
Heb je nog meer ambities?
Ik wil het hoogst bereikbare halen. Groep A zou ik leuk vinden, maar dat is heel moeilijk. In principe kan ik alleen nog naar B promoveren. A heeft een ‘status aparte’, jongens die daar in zitten hebben zich al bewezen. Pas wanneer iemand in A stopt ontstaat daar plek voor iemand uit B.
Hoe blijf je in conditie?
Ik heb begeleiding van de looptrainer die in dienst is van de KNVB. Ik kan beschikken over trainingsschema’s via een onlineportaal. Ik train minimaal twee keer in de week, soms vaker. Mijn conditie is goed, ik ben fitter dan ooit. Ik draag een hartslagmeter, die meet ook de afgelegde afstand per wedstrijd. Dat is gemiddeld 9 kilometer.
Bij aankomst is het handen schudden?
Ik kom binnen als official, de KNVB adviseert daarom representatieve kleding. Anderhalf uur voor de aftrap spreek ik af met de assistent-scheidsrechters, we lopen samen het terrein op. Op hoofdklasse niveau heeft iedere club iemand die de ontvangst van de scheidsrechters met zijn assistenten regelt, dat is zeer prettig. Na de kennismaking in de bestuurskamer check ik altijd even de kleuren waarin men wilt gaan spelen. Ook na afloop gaan we even naar de bestuurskamer. Even wat drinken en napraten. Juist dat aspect maakt mijn hobby zo leuk, de contacten met alle verenigingen.
Wat verwacht je vandaag?
Een wedstrijd op het scherpst van de snede. ’s-Gravenzande is getergd en heeft de punten hard nodig. Smitshoek heeft vorige week met 3-0 verloren van Spijkenisse, ook die hebben dus revanchegevoelens. Saillant detail is dat de huidige trainer van Smitshoek (Richard Middelkoop) volgend jaar trainer is van ’s-Gravenzande. Eigenlijk maakt dat niet uit natuurlijk, iedere trainer wil zijn wedstrijden winnen.

Na de wedstrijd…
Zijn je verwachtingen uitgekomen?
Ik vond het vrij mat, van twee kanten. Voor een scheidsrechter prima, op een schoppartij zit je niet te wachten. Maar wat meer uitdaging is ook niet weg. Het moeilijkste is om je focus te houden als er weinig moeilijke momenten zijn. Die momenten houden je scherp, nu bestaat het gevaar dat je meegaat in het gezapige van de teams. Ik heb drie gele kaarten moeten tonen, daar was spelregel technisch geen speld tussen te krijgen. Bij de 0-1 vlak voor rust claimde de verdediger dat hij werd geduwd. Ik had vrij zicht en zie twee spelers die een duel aangaan. Ze hielden elkaar wat vast, hij verloor het duel. Ik heb een minuutje ruimte gegeven voor zijn emotie, maar dan moet het klaar zijn met protesteren.
En een presentje van FC ’s-Gravenzande na afloop!
Nergens voor nodig, maar zeer gewaardeerd. Lokale presentjes vind ik altijd het leukst. Zo krijg je bij Strijen aardappelen, bij Jodan Boys stroopwafels. Ondanks de 0-2 nederlaag voor FC ’s-Gravenzande word je zo extra bedankt voor het fluiten. Dit is een hele nette club, dat merk je aan alles. Van deze gift uit het Westland ga ik een heerlijke tomatensoep maken. Het was een mooie zaterdag, ik heb mijn meters weer gemaakt. Op naar de volgende wedstrijd!

Updated: juni 5, 2020 — 11:01 am
  1. Leuk stukje Jhon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.