1664 – Het huis van Tante Kasteeltje

Kade 2 in Piershil werd vermoedelijk gebouwd voor een koopman. Het bouwjaar van het oudste huis van het dorp werd met gekleurde stenen ingemetseld: 1664.

Frans en Marlène de Vin zijn sinds 2004 de trotse eigenaren van het huis, ‘waarvan in de streek geen gelijke is te vinden’. Die kwalificatie van Monumentenzorg voorkwam sloop in de jaren zestig. Een grondige renovatie leverde het gemeentebestuur in 1975 een oorkonde op. ,,Wij waren meteen verkocht toen we binnen stapten. Deze sfeer past helemaal bij ons”, zo herinnert Frans zich de eerste kennismaking. De hoge entreegang geeft toegang tot diverse grote ruimtes. De enorme plafondbalken, de vloertegels, vensters met schuiframen en de statige haard scheppen een middeleeuwse sfeer. Het opkamertje grenzend aan de eetkamer is bereikbaar via een houten trap. ,,Dat is mijn werkkamer, een heerlijke ruimte met veel lichtinval.” Op de bovenverdieping heeft de bijna volledig gepensioneerde tandarts een sportkamer ingericht. Met oefentoestellen en herinneringen aan een sportief verleden. “Van de laatste twee Elfstedentochten bezit ik de kruisjes. Ik heb ook succesvol aan 17 marathons deelgenomen, over de hele wereld.” De inrichting is zichtbaar zorgvuldig overdacht, Marlène geniet van het resultaat. ,,Iedere ruimte is functioneel benut, met behoud van de eeuwenoude uitstraling. De hoekkoelkast is ingebouwd door Oeki Hoekema. Hij was vroeger profvoetballer bij SC Cambuur.” Het hoekpand herbergde een halve eeuw de druk bezochte dorpswinkel van Aart Bezemer. Waar naast brood ook griffels, groene zeep, prentbriefkaarten en een borreltje kon worden gekocht. ,,Door de centrale ligging was hier ook de praathoek gevestigd. De ouderen wisselden hier voor de deur de nieuwtjes uit. In de jaren van leegstand was hier zelfs de bejaardensoos gevestigd.” De verrassend ruime achtertuin voelt aan als een binnenplaats. Met een glansrol voor de nog altijd werkende waterput. ,,Een ander leuk aspect is de toegang tot het kolenhok aan de voorzijde. Kinderen noemen dat wel eens een kabouterdeurtje.” Sprookjesachtig is eveneens een centraal houten ‘torentje’, met twee houten deuren. Vanuit zowel de entree als de eetkamer toegang gevend tot de wenteltrap naar boven. ,,Een nichtje noemde mij ‘Tante Kasteeltje uit Piershil’. Ook de kleinkinderen vermaken zich altijd goed hier.” Verhuisplannen zijn er nog niet, maar de stad lonkt zodra het arbeidzame leven erop zit. ,,Over een paar jaar gunnen we het huis weer aan een ander. Iemand die ook kan genieten van deze charme. Niet alles is even recht, je moet accepteren dat het een heel oud huis is.”