Ook in 1975 werd nog steeds gepraat hoe nou het probleem van de verwaarloosde haven aan te pakken. In de gemeenteraad kwam men er, vanwege de hoge kosten, niet meteen uit.
Artikel ‘Haven Piershil moet wachten verbetering schoeiing’- 1 september 1975
PIERSHIL — Een bedrag van f 51.000- voor de verbetering van de beschoeiing in Piershils haven vond vrijdagavond geen genade in de ogen van enkele raadsleden, De meeste van hen vonden het bedrag te groot en meenden dat het wel goedkoper zou kunnen. Het plan zou gefinancierd worden met de gelden voor de werkgelegenheidsuitkeringen, voor dit jaar voor de gemeente groot f 55.104,05
Het voorstel dat b. en w. de raad voorlegden bestond uit drie delen, te weten: een bedrag van f. 51.000,- te bestemmen voor verbetering van de haven beschoeiing, de voor dit jaar te werkgelegenheidsuitkering voor de financiering van dit werk te bestemmen en de werkgelegenheidsuitkering voor 1976 te bestemmen voor in de kapitaalssfeer uit te voeren werken.
De heer Kersten (ARP) had uitgerekend dat het herstellen en verbeteren van de beschoeiing zo’n duizend gulden per strekkende meter zou gaan kosten. Hij wilde de haven behouden zoals hij is. De lange meerpalen, zie zouden moeten verdwijnen, konden blijven staan en een indruk geven van de haven zoals deze altijd gebruikt was. ,,De beschoeiing in de grond is zeker nog goed”, meende de heer Kersten.
De heer Kranenburg (SGP) sloot zich bij de opmerkingen van Dhr. Kersten aan. De heer Van Beusekom (PvdA) wilde zover niet gaan. Hij vond dat men de palen zou kunnen behouden en dat daardoor toch nog het oude havengezicht zou worden gehanhaafd. Hierbij sloot partijgenoot Verhulp zich aan.
Het VVD-raadslid Rozendaal had driftig zitten meten en was tot de conclusie gekomen dat bij aanvaarding van dit plan de haven een soort kreek zou worden. Met allerlei technische details over het weghalen van grond hier en het storten van grond daar kwam hij tot de conclusie dat het allemaal veel goedkoper kon worden gedaan. Er ontstond een oeverloos gesprek over de oeverbeschoeiing waarbij er met pennen en potloden op de tekening werd getikt. Hieraan werd een einde gemaakt door de voorzitter.
