Algemeen wordt aangenomen dat de kerk reeds in de zestiende eeuw werd gebouwd. De oorspronkelijke bouw omvatte een enkelvoudig kerkschip en de stichting vond vermoedelijk vlak voor de reformatie plaats. In 1642 werd het gebouw vanwege bevolkingsaanwas gedeeltelijk vernieuwd en uitgebreid met een noordelijke zijruimte. Het kerkgebouw verkreeg daarmee een T-model. In 1856 wordt aan deze zijvleugel ook nog een consistorie gebouwd waardoor het raam in de noordermuur kwam te vervallen. Een drietal eeuwen trotseerde het Godshuis wind, regen en storm maar in 1944, in de Tweede Wereldoorlog, kreeg de kerk ernstig te lijden. Oorzaak was de inundatie van de polder op last van de Duitse bezetter (februari 1944 tot mei 1945); Piershil werd daarbij onder water gezet om een eventuele invasie van de geallieerden te bemoeilijken. De vloerbedekking, de stoelen, het koperwerk aan de preekstoel en de koperen lessenaar konden tijdig worden opgeborgen. Dat was helaas niet mogelijk voor de preekstoel. Ook het 17e eeuwse koorhek, de antieke en de gewone banken kwamen ruim 14 maanden in het water te staan.
Foto’s ‘Kerk onder water’ – 1944-1945
