Eindelijk duidelijkheid, maar niet de gewenste. De Provincie Zuid-Holland (Gedeputeerde Staten) heeft besloten een inpassingsplan op te stellen voor locatie 50 aan het Spui bij Piershil. Dit betekent dat de gemeente Korendijk wordt overruled, men gaat de zin doordrukken m.b.t. de windturbines aan het Spui.
Zo triest is het dus gesteld met Nederland. Onder valse voorwendselen, er wordt beweerd dat de gemeente niet wil meewerken, drukken bestuurders hun eigen zin door. Deze heren lijken onaantastbaar, leven zij boven de wet? Waarschijnlijk dromen ze nu al van een carrière in Brussel, waar nog meer kan worden gegraaid, waar nog minder naar lastig gepeupel hoeft te worden geluisterd. Voor de besten zit er daarna wellicht zelfs een carrière bij de FIFA in, daar waar schaamteloos egoïsme, zelfverrijking en corruptie tot kunst is verheven.
Daarover gesproken, het is toch opzienbarend dat ‘de ondernemer’ hier in de polder hier nog iets mee te maken wilt hebben. Dat hij geen vrienden, kennissen of familieleden heeft die hem kunnen overtuigen van het feit dat het niet netjes is jezelf te verrijken over de rug van het woongenot van al je buren, wat een armoede is dat.
Hoe anders zou dat zijn geweest als na het onderzoek, waar de Provincie dus niet op wil wachten, was gebleken dat locatie 50 inderdaad het beste is. Nog steeds niet leuk, maar dan legt iedereen zich erbij neer, het is niet anders, het is een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. En dan had boer in kwestie met veel goede wil een ondernemer genoemd kunnen worden, nu lijkt het toch meer op een handlanger.
De polder Klein-Piershil wordt voor de tweede keer dus geconfisqueerd. Nazi Duitsland liet in 1940 de Stellung Wiesenfeld aanleggen in dit gebied, voor de plaatsing en bemanning van een zoeklichtinstallatie. De Duitsers hadden destijds het fatsoen om toestemming te vragen en om schadeloosstelling uit te keren.
Grote winnaar is natuurlijk de gemeente Korendijk. Ook al pist het nu naast de pot qua inkomsten, dit neigt naar bloedgeld. En daar wil niemand iets mee te maken hebben, onze bestuurders hebben zich laten overtuigen door de bevolking. Door het gebruiken van hun verstand, ze zouden van mij betreft zo één op één het provinciebestuur kunnen vervangen en wat zouden we daar op vooruit gaan, kunnen ze iedereen nu nog steeds recht in de ogen aankijken.
In de naam van onze democratie, zet de strijd voort. De Raad van State is niet voor niets opgericht. En mocht het ook daar niet lukken om alleen maar af te dwingen dat de onderzoeken eerst moeten worden afgerond, dan rest oprichter Karel de Vijfde weinig anders dan zich om te draaien in zijn graf.
