In augustus 1975 werd oud-molenaar Henk Andeweg geïnterviewd over zijn molen Simonia. ’n zeer apart vak, zo werd vastgesteld.
Artikel ’n Zeer apart vak’ – Het Vrije Volk 5 augustus 1975
Men is druk doende met de restauratie van de in 1714 gebouwde en in 1845 na een brand herbouwde grondzeiler. Zeer tot genoegen van de heer H. J. Andeweg (57), tot voor, enkele jaren eigenaar van de Simónia. Ruim 30 jaar is hij de enige molenaar in Piershil geweest. ,,Een zeer apart vak,” zegt hij er van, ,,en ook keihard. Als de wind gunstig stond, was het hard aanpakken van vroeg in de ochtend tot dikwijls diep in de nacht. Een bakkie doen of een praatje maken was er niet bij.” Vijftien jaar geleden staakte molenaar Andeweg zijn aktiviteiten en legde hij de wieken noodgedwongen aan de ketting. De Simonia was zo in verval geraakt dat verder werken onverantwoord was. Geld voor restauratie had Andeweg niet. Oorzaak hiervan was ondermeer de teruglopende aanvoer van graan voor bemaling. De nu als loonwerker de kost verdienende Andeweg stond voor een moeilijke keus: De Simonia afbreken of verkopen.” Het gemeentebestuur van Piershil voelde voor het laatste en bood een symbolisch bedrag van 100 centen. Andeweg vroeg 7000 gulden. Ruim tien jaar zijn beide partijen om de prijs aan het touwtrekken geweest. De Stichting de Hollandse Molen kocht, nadat Andeweg water bij de wijn had gedaan, de molen tenslotte voor 1500 gulden. Vervolgens schonk men deze aan het gemeentebestuur van Piershil. Voortvarend is men aan de slag gegaan om de Simonia haar oorspronkelijke gezicht terug te geven. De wieken zijn al in hun oude glorie.hersteld, de molenzolder kreeg een nieuwe
vloer en de gigantische molensteen is van een nieuwe kuip voorzien. De restaurateurs stuitten bij hun werk herhaaldelijk op onvoorziene problemen. Het veelal houten materiaal blijkt niet in eigen land verkrijgbaar. Zo moeten nog een lange en een vaak korte schoor van geweldige afmetingen uit Frankrijk worden geimporteerd. Verloopt de f 60.000 vergende restauratie geheel naar de zin van de vroegere eigenaar? Hij plaatst vraagtekens: „Ik heb daar natuurlijk niets meer over te zeggen, maar tóch zijn er enkele dingen die ik voor de veiligheid anders zou doen.” Andeweg wijst daarbij op een forse draagbalk waarop het gehele tonnenzware draai- en maalmechanisme rust. Die balk is aan één kant ondersteund ,met een houten wig. „Die wig” zegt Andeweg „heb ik indertijd zelf aangebracht omdat de’balk uit de zandstenen muur dreigde te scheuren. Ik vrees dat aan het andere eind hetzelfde zal gebeuren. Ik hoop dat dit gevaar niet onderschat zal worden. Neem het me niet kwalijk: de Simonia gaat me erg aan het hart. Per slot van rekening is hij drie generaties lang eigendom van onze familie geweest.” Het gemeentebestuur heeft de heer Andeweg gevraagd om de Simonia weer in beheer te nemen. Maar hij sloeg het aanbod af. „Het werk is zwaar en ik ben niet meer een van de jongsten.” Naar verwacht, zal de heer D. Hoogenboom uit Oud-Beijerland de wieken van de Simonia weer laten draaien. Als hij daarmee begint, zal het landelijke Piershil een attractie van belang hebben. Het is nl. de bedoeling dat zij voor het publiek wordt opengesteld.
