Achthuizen
Dit artikel werd geschreven naar aanleiding van dit artikel (en de reacties op Facebook): 1864 – De Achthuizen
De naam zegt het al, het waren acht aan elkaar gebouwde lage huisjes. De huisjes waren laag in de Sluisjesdijk gebouwd. De huisjes waren het eigendom van een “huisjesmelker” die in Zuid-Beijerland woonde. Zijn naam was Aichie van Wamelen en hij kwam hoogst persoonlijk iedere week de huur bij iedereen ophalen. Het waren huisjes voor de minder bedeelden en hadden een minimum aan woon comfort. De huisjes hadden een voor en achterdeur. De voordeur kwam direct uit in de woonkamer en het tochtte er altijd verschrikkelijk. In de woonkamer stond een trap naar de zolder waarop je gebukt net kon lopen. In de woonkamer waren er twee bedsteden met deuren er voor die je kon sluiten. Vanuit de woonkamer leidde een stenen trap naar beneden met aan beide zijden van de trap een soort keldertje onder de bedsteden dat gebruikt werd als opslag. Onderaan de trap was de woonkeuken. Achter de Achthuizen was een gemeenschappelijk pad met aan de overzijde de WC`s. In tegenstelling tot eerdere opmerkingen hierover werden de wc`s door twee, naast elkaar wonende families, gedeeld. Er waren dus voor de Achthuizen in totaal vier “gemakken”. De WC`s waren van hout gemaakt met een “gemak” dat bestond uit een houten plank met een gat er in met daaronder een ton waarin de “depositos” werden opgevangen en ze hadden geen stromend water. Dat was in die tijd een onbekende luxe. Regelmatig werden die tonnen geleegd en dat gebeurde dan op het weiland van Buitendijk dat zich aan de overzijde van de Sluisjesdijk bevond achter het bekende kerkje. In het eerste huisje, vanaf het dorp gezien, woonde in de laatste jaren van de oorlog en kort daarna Teun Verhulp met zijn vrouw Dana Verhulp-Pouwe en hun zoontjes Kees Verhulp en Ad Verhulp. Het kerkje recht tegenover onze woonkamer was toen nog in gebruik voor kerkdiensten. De meeste kerkgangers kwamen uit Zuid-Beijerland. Ik kan me ook nog herinneren dat in het kerkje een bruiloft plaats vond. De gasten arriveerden allen in door paarden getrokken koetsen en dat was een hele mooie optocht. In de tijd dat wij in de Achthuizen woonden was het oorlog. Ik kan me vele nachten herinneren dat ik niet kon slapen van het gedreun van Engelse bommenwerpers die over vlogen op weg naar Duitsland. In die tijd zijn er air raids op Duitsland geweest waarbij meer dan duizend vliegtuigen per nacht werden ingezet. Het hele spektakel duurde uren en wel twee keer per nacht door de heen en terugvlucht. De schilderrijkste figuur die in de Achthuizen woonde was Jan Schippers. Jan Schippers was een notoire stroper die viste met een verboden fijnmazig werpnet dat een schakel werd genoemd. Jan Schippers werd een keer betrapt bij zijn stroperij en hij moest voorkomen voor het gerecht. De rechter trachtte te achterhalen wat er precies was gebeurd en vroeg aan Jan Schippers waar hij mee had gevist. De uitleg van Jan gaf wat problemen want Jan Schippers had een hazenlip en kon daardoor bepaalde woorden moeilijk uitspreken. Toen Jan dan ook probeerde te antwoorden dat hij met een schakel had gevist klonk dat als “hakol”. Tot drie keer toe vroeg de rechter om verduidelijking en Jan werd daardoor zo gefrustreerd dat hij antwoordde ”met een hakol en nou ken je darsten”. Waarmee hij bedoelde “ en nu kun je barsten!” . Ondanks de uitleg werd Jan Schippers toch veroordeeld voor stropen.
26 september 2020
Kees Verhulp in de wei achter de Achthuizen, met op de achtergrond de boerderij van Rosmolen aan de Steegjesdijk die later is afgebrand.
Foto met Kees Verhulp en Ad Verhulp voor hun hoekhuis aan de dorpszijde van de Achthuizen, rechts de boerderij van Rosmolen.
Links Kees Verhulp, in het midden Marietje de Heer en rechts Hannie de Heer. Aan de rechterkant van de foto is de hoek van het kerkje aan de Sluisjesdijk te zien.
Brief 1946 – Huisjesmelder A. van Wamelen