Herinneringen aan Tiengemeten 2

Mieke (81) en Gerrit (87) Ninaber van Eyben denken nog vaak terug aan hun tijd op Tiengemeten. Ze genoten van natuur, vrijheid en saamhorigheid. Drie decennia vertoefden ze op het eiland in het Haringvliet.

,,We zijn er heen gegaan op Hemelvaartsdag en we zijn vertrokken op Hemelvaartsdag. Na precies dertig jaar moesten we het eiland verlaten”, zo blikt Gerrit terug. Reden was de verkoop van de voormalige zandplaat in 1996, door beleggingsmaatschappij AMEV. Nieuwe eigenaar Natuurmonumenten liet bewoners en pachters weten dat er voor hen geen ruimte meer zou zijn. ,,Wij huurden ons vakantiehuis van de weduwe Vos-Zevenbergen, terwijl zij alles pachtte. We konden er dus weinig tegenin brengen.” Het adres van de voormalige knechtswoning was Tiengemeten 2, de oostelijke kant van een twee-onder-een-kapwoning. Het tot Goudswaard behorende huis op de Nieuwe Polder had een gedeelde stenen berging en een kleine woonkamer. ,,Maar we leefden in de ruimere woonkeuken. Boven drie slaapkamers en een douche, perfect voor ons gezin.” De achtertuin lag midden in een akker, afgebakend door het akkerland. ,,Er werd om onze tuin heen geploegd. Later ben ik borders gaan maken. De volledige begroeiing daarvan hebben we uit de natuur gehaald.” Mieke verbleef in haar jeugd al op het eiland, opa Jan Ardon was tot 1951 opzichter van het eiland. ,,Een heerlijke plek voor kinderen, met eigen regels. Onze zoon kocht op zijn dertiende een Triumph, op zijn achttiende had hij maar één rijles nodig.” De weg vanaf hun huis voerde naar het nabijgelegen opzichtershuis en de haven. ,,Daar lag ons motorjacht ‘Maria’. Ook dreven daar grote reddingsvlotten, een overblijfsel van de Watersnoodramp. Heerlijk voor de kinderen om vanaf te duiken.” Typerend zijn de herinneringen aan de saamhorigheid op het eiland. ,,Tijdens verjaardagen spraken de vrouwen over wassen en breien, de mannen over aardappelen en bieten. Alle boeren waren er dan. In een kring, in een klein kamertje.” Het valt Mieke nog altijd zwaar om over het vertrek te praten. ,,We hebben een verhuisvergoeding ontvangen, het meubilair is via een uitverkoop naar de achterblijvers gegaan. Ons huis is gedeeltelijk gesloopt, het staat nu in het water en is een onderkomen voor vleermuizen en andere dieren.” De plaats van hun oude woning hebben ze nooit meer bezocht, het motief is begrijpelijk: ,,Als we onze ogen sluiten zien we de prachtige pure natuur weer terug. Juist die herinnering willen we koesteren.”

Knipsel ‘Vleermuizen hebben ‘heerlijke plek’ – AD Hoeksche Waard 5 juli 2017

Klik op het knipsel voor een vergroting

Updated: juli 5, 2017 — 8:31 am
  1. Wat een nare organisatie is die Naturmonumenten. Om oude mensen van hun plek te verjagen schande!! Boeven. Krijgt nog veel subsidie van de overheid ook. Boycotten die hap.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.