1899 – Beatrixstraat 32

Het huis van Ernst en Christine Riet aan de Beatrixstraat 32 in Piershil oogst robuust. Gebouwd in 1899, in opdracht van de in 1883 beroepen dominee Willem van Dis. Zijn als timmerman werkzame broer bouwde het huis, gebruik makend van solide Amerikaans grenen hout.  ,,Volgens de overlevering aangeleverd per schip, in de Piershilse haven”, zo vertelt Ernst. Na te zijn onteigend in het boerenland van Hekelingen kwam de familie Riet in augustus 1988 naar Piershil.

Ze kochten het huis van Gerard en Lona Hollander, compleet met veel anekdotes. ,,Hun vader was veeverloskundige, zijn werkplaats staat nog in de achtertuin. Hij ontwikkelde hier het staand castreren van paarden.” Twee ronde gaten in het dakbeschot van de andere stenen berging herinneren aan een veldkeuken. ,,Van het Nederlandse leger, tijdens de mobilisatie. Lona kon de soldaten in haar herinnering nog zien eten, zittend langs de sloot.” Die sloot werd in 1964 gedempt, de toegang via bruggetjes naar alle huizen kwam ten einde. ,,Jammer, het was prachtig hier. En de sloot was waterberging voor regenwater en had een trilling-dempende functie bij passerend zwaar verkeer. Dat ging verloren.” Ondanks wat scheuren heeft het huis zich goed staande gehouden. Hier en daar aangepast aan de moderne tijd. ,,De oude waterkelder gebruiken we nog steeds. Op de plaats van de oude keuken is een gezellige tv-ruimte ingericht.” Daarbij kwamen onder een houten vloer de vloertegels weer tevoorschijn, enkele richting de warmte gebogen houten deuren zijn eveneens origineel. Op de bovenverdieping werden vier nieuwe slaapkamers en een badkamer gebouwd, in de voorheen open ruimte met zicht op de grenen nokvorst. Aan de gescheurde stoeptegel bij de entree is de zoveelste anekdote verbonden. ,,De zware houten nokdecoratie brak ooit af, deze belandde met een doffe dreun voor de voordeur.” Een ander aan het huis verbonden verhaal begon toen Lona haar vader vertelde over de financiële problemen binnen de familie van haar vriendin, Hanna de Valois. ,,De toenmalige eigenaren van dit huis, de Piershilse landbouwers Johannes en Willem de Valois, hadden fiks geïnvesteerd in de Russische Spoorwegen. Het rendement was hoog, totdat het fout ging. Als gevolg van de Russiche revolutie in 1917 verloren de aandelen al hun waarde. Korstiaan Hollander kocht toen het huis van hen.” Ernst koestert de verhalen, ze zullen ooit worden doorgegeven. ,,In een stalen kistje bewaar ik het handgeschreven koopcontract tussen Van Dis en De Valois uit 1918. Het hoort bij deze woning en al zijn geschiedenis.”

Een winterse aanblik

Geschreven op een balk, juni 1899 (De Piershilse aannemer J. Bottenberg).

Een barst in de stoep, met een verhaal…

De sporen van de veldkeuken van het Nederlandse leger, nog altijd zichtbaar…

Luchtfoto ‘Beatrixstraat’

Op deze oude luchtfoto uit 1947 is goed te zien dat er sloot langs de huizen liep. Het huis links behoorde toe aan de schipper Smit, het huis rechts van de Beatrixstraat 32 behoorde aan de familie Vink (later Breure) en helemaal rechts zijn de twee aan elkaar gebouwde huizen te zien. De familie Gebuijs woonde jarenlang aan de voorzijde van het pand, langs de huidige Beatrixstraat dus.

Russische revolutie

Toen Willem van Dis in 1906 overleed werd Adriaan van Dis de nieuwe eigenaar. In 1918 kwam het huis in het bezit van de familie De Valois. Dit waren nakomelingen van een Frans geslacht uit de streek Anjou dat tot de aristocratie behoorde, maar het land was ontvlucht ten tijde van de Franse revolutie. In de koopakte uit 1918 is te lezen dat het huis, dat werd aangeduid als A884, werd gekocht voor een bedrag van 8000 gulden door de Piershilse landbouwers Johannes en Willem de Valois. Deze boeren waren waarschijnlijk afkomstig van de boerderij aan de Kostverlorendijk, die later in het bezit kwam van de familie Van Bergeijk. Als gevolg van weer een revolutie moest de Familie De Valois het huis verkopen. Dat kwam door de fikse investeringen die de broers hadden gedaan in de Russische Spoorwegen. Het rendement was hoog, totdat het fout ging. Als gevolg van de Russiche revolutie in 1917 verloren de aandelen hun waarde. Hoewel aanvankelijk nog de hoop bestond dat de aandelen nog iets van hun waarde zouden behouden bleek daarvan in de opvolgende jaren geen enkele sprake te zijn. Vele investeerders werden geruïneerd en in veel families ging het familiekapitaal volledig verloren. Lona Hollander, destijds bevriend met Hanna de Valois, vertelde thuis over de financiële problemen van de familie De Valois. Toen haar vader, Korstiaan Hollander, daarvan hoorde leende hij geld bij z’n moeder en nam hij het huis van de gebroeders De Valois over. De familie Hollander verhuisde vanuit het eerste huis voorbij de molen naar de beneden Molendijk, zoals het toen werd genoemd. Tot het einde van de jaren tachtig was het huis eigendom van Gerard en Lona Hollander, vanaf augustus 1988 is het huis in het bezit gekomen van de familie Riet.

Een bericht van de familie De Valois

In februari 2014 kwam er aanvulling op dit artikel. De informatie werd aangeleverd door Ben de Valois, zijn vader Pieter schreef deze toelichting: 

Beste Ben, 

De Valois zijn niet in de Franse revolutie naar Nederland gekomen, maar ver daarvoor. De eerste Valois kwam in de 80-jarige oorlog omstreeks 1600 als militair uit België naar Holland. 

De twee broers die in Piershil woonden zijn broers van mijn opa. Hun vader Cornelis was een rijke boer, die veel land in de Hoekse waard bezat en woonde aan de Korendijk. Toen hij overleed in 1903 erfde mijn opa (Pieter) zijn boerderij. Een flink erfdeel werd door de broers inderdaad in Russische staatsobligaties belegd, mijn vader heeft me wel eens verteld dat het om heel veel geld ging (tonnen toen, miljoenen nu). Of daar veel van over was gebleven als het drama zich niet had voltrokken is niet waarschijnlijk. Mijn opa was een slechte boer die zijn tijd verdeed aan jagen. Hij stierf arm in 1945.

Die twee broers uit Piershil (uit het tweede huwelijk van Cornelis; zijn eerste vrouw overleed in het kraambed) zijn nog voor ze helemaal berooid waren door de communisten naar Amerika vertrokken, waarheen al een paar half-broers in de jaren tachtig van de negentiende eeuw waren geëmigreerd. Daarvan afstammend zijn alle DeValois (honderden) in de USA, je broer Ruben uitgezonderd.

Filmpje ‘Familie Hollander’ – circa 1965

Dit filmpje werd gemaakt halverwege de jaren zestig door Gerard Hollander bij zijn ouderlijk huis. In en rondom de huidige Beatrixstraat 32 zien we zijn vader (Kors) en zijn moeder (Wilhelmina Neeltje de Koning, roepnaam Mina).

Fotoserie ‘Beatrixstraat 32’

Hier is goed te zien dat er sloot langs het huis liep.

Op deze foto is de uitrit nog aan de zuidelijke kant van het huis. Rechts achter de huizen van de Koningin Julianastraat.

Ook aan de voorzijde liep een sloot, de huizen waren via een bruggetje bereikbaar.

Gerard Hollander poseert met zijn hond ‘Kazan’ voor het huis. Links het oude huis van de familie Smit (later kwam hier het nieuwe pand van de familie Heikoop).

Op deze foto’s is te zien dat de uitrit is verplaatst naar de noordelijke kant van het huis.

Documenten ‘Koopakte’ – 1918

Foto ‘Poseren voor het huis’

Op deze foto poseren Jaap Hollander (rechts) en Leen Gebuijs. Leen woonde twee huizen verderop, in zuidelijke richting.

Foto’s ‘De achtertuin’ – 1983

Foto’s ‘Zijkant en achterkant’ – 1987

Foto ‘Voorgevel’ – augustus 1988

Knipsel ‘Een huis met veel geschiedenis’ – AD Editie Hoeksche Waard 14 november 2017

Klik op het knipsel voor een vergroting

Dinsdag 14 november 2017

Een huis met veel geschiedenis

Het huis van Ernst en Christine Riet aan de Beatrixstraat 32 in Piershil oogst robuust. Gebouwd in 1899, in
opdracht van de in 1883 beroepen dominee Willem van Dis. De broer van dominee Van Dis, timmerman van professie, bouwde het huis aan de Beatrixstraat in de 19de eeuw, gebruikmakend van solide Amerikaans grenen hout. „Volgens de overlevering aangeleverd per schip, in de Piershilse haven”, vertelt Ernst Riet. Na te zijn onteigend in het boerenland van Hekelingen kwam de familie Riet in augustus 1988 naar Piershil. Ze kochten het huis van Gerard en Lona Hollander, compleet met veel anekdotes. „Hun vader was veeverloskundige, zijn werkplaats staat nog in de achtertuin. Hij ontwikkelde hier het staand castreren van paarden.”

Twee ronde gaten in het dakbeschot van de andere stenen berging herinneren aan een veldkeuken. „Van het Nederlandse leger, tijdens de mobilisatie. Lona kon de soldaten in haar herinnering nog zien eten, zittend
langs de sloot.” Die sloot was al in 1964 gedempt, de toegang via bruggetjes naar alle huizen kwam ten einde.„Jammer, het was prachtig hier. En de sloot was de waterberging voor regenwater en had een trillingdempende functie bij passerend zwaar verkeer. Dat ging daarmee verloren.” Ondanks wat scheuren heeft het huis zich goed staande gehouden. Hier en daar aangepast aan de moderne tijd. Zo werden op de bovenverdieping vier nieuwe slaapkamers en een badkamer gebouwd. „De oude waterkelder gebruiken we nog steeds. Op de
plaats van de oude keuken is een gezellige tv-ruimte ingericht.” Daarbij kwamen onder een houten vloer de
vloertegels weer tevoorschijn; enkele richting de door warmte gebogen houten deuren zijn ook origineel. Aan de gescheurde stoeptegel bij de entree is de zoveelste anekdote verbonden. „De zware houten nokdecoratie brak ooit af. Die belandde met een doffe dreun voor de voordeur”, vertelt Riet. Een ander aan het huis verbonden verhaal begon toen Lona haar vader vertelde over de financiële problemen binnen de familie van haar vriendin, Hanna de Valois. „De toenmalige eigenaren van dit huis, de Piershilse landbouwers Johannes en Willem de Valois, hadden fiks geïnvesteerd in de Russische Spoorwegen. Het rendement was hoog, totdat het fout ging. Door de Russische revolutie in 1917 verloren de aandelen al hun waarde. Korstiaan Hollander kocht toen het huis van hen.” Ernst en Christine Riet koesteren die verhalen. Ze zullen ooit worden doorgegeven. „In een stalen kistje bewaar ik het handgeschreven koopcontract tussen Van Dis en De Valois uit 1918. Het hoort bij deze woning en al zijn geschiedenis.”

  1. mina de koning was een bakkers dochter uit strijen en werd in de volksmond mina bakgraag genoemd.kors werd gezien zijn aktieviteien kors lub genoemd

Laat een antwoord achter aan ad verhorst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.