In mei 1963 werd een begin gemaakt met de restauratie van de kerktoren. Met financiële hulp van Monumentenzorg werd er heel wat werk verzet want van de grond af aan werden de stenen opnieuw gezet of vervangen. De spits van de toren werd geheel vernieuwd en door de plaatsing van een luik werd het aantal wijzerplaten terug gebracht van vier naar drie, welke in de avonduren kunnen worden verlicht. De luidklokken bleven hetzelfde maar werden wel voorzien van een automatische luidinstallatie. Tot de restauratie werden de klokken met de hand geluid; men trok dan aan twee dikke touwen die onder in de toren hingen. Volgens de overlevering verdween met het verdwijnen van de touwen ook de typische klank van de klokken. De fundering van de toren werd verzwaard waardoor de twee steunberen aan weerszijden van de toreningang konden worden weggebroken. Eind mei 1964 werd de restauratie afgerond en door de grote zorgvuldigheid behield de toren haar historische waarde.
Foto ‘De toren is toe aan restauratie’ – 1950
Op deze foto van omstreeks 1950 is goed te zien dat de toren aan het vervallen is. Na de watersnood werd de nood nog hoger.
Knipsel ‘Piershil bijt spits af’ – Juli 1963
.,Piershil wouw klockgeslach, Twas noodich wel vervoren”, staat er op één van de klokken, die in de toren van de Nederlands hervormde kerk in Piershil hangen. De schenker van de klok, die deze kloeke regels in 1753 in het brons van de klok voor het nageslacht liet verankeren, heeft wellicht nooit kunnen bevroeden, dat zo’n 200 jaar later de goede gemeente Piershil het weer zonder ,,klockgeslach” zou moeten doen. Niet omdat de klokken er niet meer zijn, maar omdat de kerk momenteel grondig wordt gerestaureerd. ,,Twas noodich wel vervoren”, wist de gemeenteraad reeds in 1948, toen het met de restauratieplannen voor de dag kwam. Hoe nodig het wel was, bleek bij een onderzoek van de toren, die in zulk een slechte staat verkeerde, dat men besloot, een nieuwe torenspits aan te brengen. In samenwerking met Monumentenzorg is men nu van plan de torenspits weer in zijn oorspronkelijke vorm te brengen, daar men bij de restauratie op verscheidene aanwijzingen stuitte, dat de spits vroeger een ander aanzien heeft gehad. Men vond onder meer sporen van kapelletjes, die in de toren waren uitgebouwd. Het klokgelui in Piershil zal dus nog wel een tijdje op zich laten wachten, al hoopt men voor de winter de zaak weer onder ,.de spits” te hebben. Daarna zal de kerk zelf een goede beurt krijgen. Dus de Piershillenaars die klockgeslach wouwen, moeten nog even geduld hebben. Zulke zaken kunnen nu eenmaal niet op de spits gedreven worden.
Foto ‘In de steigers’ – 1963
Op deze foto van de Voorstraat is te zien dat de kerktoren in de steigers staat.
Foto ‘Bij de haan’ – 1963
Twee man op het hoogste punt, bij de haan van de kerk!
Knipsel Kerktoren in Piershil gerestaureerd – 5 juni 1964
De restauratie van de toren van de Ned. hervormde kerk te Piershil is klaar. Met het werk is vorig jaar mei begon
nen en het was aanbesteed voor een bedrag van f 65.000,- Hoever men dit bedrag te boven is gegaan (bij een restauratie zijn de kosten moeilijk van te voren te bepalen) is nog niet bekend. Wel kon het werk vrijwel zonder tegenslagen uitgevoerd worden. Monumentenzorg heeft een belangrijk aandeel in de kosten gehad. Thans wordt op rijksgoedkeuring gewacht om met de restauratie van de kerk, die ook hard aan een opknapbeurt toe is, te beginnen.
Goudhaantje
Intussen is er aan de toren, dat nu staat te pronken als een goudhaantje, heel wat werk verzet. Van de grond af aan heeft men de stenen opnieuw moeten zetten of nieuwe stenen moeten aanbrengen. De spits is geheel opnieuw opgetrokken. Erbij gebouwd is een dakkapel dat min of meer in de plaats is gekomen voor de vierde wijzerplaat. Daarom telt de toren thans maar drie wijzerplaten. De klok is dezelfde gebleven, alleen is een automatische luidinstallatie aangebracht. Voortaan zal het gebeier van de klok driemaal per dag over het dorp te horen zijn, ’s morgens om acht, ’s middags om twaalf en ’s avonds om acht uur. De fundering is verzwaard en daardoor konden de twee steunberen aan weerszijden van de toreningang worden weggebroken. Dit paste bovendien nog beter in de opzet van de restauratie. Op de torenspits prijkt een sierlijk goud haantje, Anno 1550. De toren blijft dezelfde historische waarde bezitten als voor de restauratie en die historie rijkt ver tot ongeveer 1550. Een juiste datum van de bouw van de toren en kerk is nog steeds niet bekend. Wel is komen vast te staan, dat de eerste predikant in 1584 (= niet correct) zijn intrede deed en het kerkje in 1642 een kleine verbouwing heeft ondergaan. Onder meer zijn toen de banken geplaatst.
