Op vrijdag 21 november 2003 werd aan de Kade 14 in Piershil het werk- en expositiecentrum De Zilveren Schoen geopend. In de voormalige schoenmakerswerkplaats van Rook Heikoop maakte zijn dochter Corrie voornamelijk zilveren sieraden. De gehele begane grond van het pand werd gebruikt om de meest uiteenlopende kunstwerken te exposeren. In het pand aan het tegenwoordig werkloze haventje, is sinds mensenheugenis een schoenmakerij gevestigd geweest. Toen de vader van Corrie Heikoop het in 1929 kocht werden er al minstens 25 jaar schoenen gemaakt en hersteld. In 1954 werd het pand na schade van de Watersnoodramp ingrijpend verbouwd en kwam er ook een schoenwinkel bij. “Omdat ik voornamelijk met zilver werk, lag voor mij de naam ‘De Zilveren Schoen’ voor de hand,” aldus Corrie Heikoop bij de opening. Corrie woonde zelf ook in het pand, haar woonkamer, slaapkamer en haar keuken bevonden zich op de bovenverdieping. Hiervoor moest wel een stalen brandtrap bij de achtergevel geplaatst worden. De winkel van Corrie (geboren 10 juni 1936) bleef geopend tot haar overlijden (26 februari 2018).
Foto – Blik op de Kade’ – 1994
Een mooie blik op de Kade, in het midden het pand van de schoenhandel Heikoop.
Foto ‘De Zilveren Schoen’ – 8 november 2009
Foto ‘De Zilveren Schoen’ – 2 oktober 2013
Foto’s ‘In het atelier’ – 9 april 2011
Een origineel werktuig uit de schoenmakerij van Rook Heikoop staat prominent opgesteld tussen de kunstobjecten. Op deze vier foto’s tussen de kunst van Joke Buitendijk.
Foto’s ‘Atelier en expositieruimte’ – 29 juni 2013
Deze foto’s werden gemaakt tijden de Cultuur en Kunstmarkt van 2013.
Onderstaande omschrijvingen stonden ten tijde van de opening op de website van de Zilveren Schoen:
De werkplaats
Een deel van de vroegere schoenmakerswerkplaats heeft dezelfde ambachtelijke uitstraling als jaren geleden. Maar in plaats van materialen als leer, hout en rubber is het nu zilver dat de klok slaat. Behalve zilver verwerkt de eigenaresse soms ook goud in haar unieke handgemaakte sieraden en andere decoratieve werkstukken.
De galerie of expositieruimte
In de lichte, frisse ruimte met spierwitte muren en een lichthouten vloer komen de kunstwerken goed tot hun recht. De duur van een expositie is meestal zes weken. Voor de exposities worden afwisselend kunstschilders, fotografen en andere beeldend kunstenaars geselecteerd. Met als gevolg dat er heel verschillende exposities te zien zijn, van olieverfschilderijen tot foto’s en van aquarellen tot keramiek.
Zie ook: 2009 – Expositie Cor Visser
Zie ook: 2010 – Expositie Leni Groen
Zie ook: 2012 – Expositie ansichtkaarten Piershil
Zie ook: 2013 – 10-jarig bestaan van De Zilveren Schoen
In memoriam Corrie Heikoop (1936 – 2018)
Bij haar overlijden verscheen op de website van de Dorpsvereniging Piershil een ‘In Memoriam’.
In begin 90-er jaren kwam Corrie terug naar Piershil waar ze in haar ouderlijk huis aan de Kade ging wonen. De ruimtes op de begane grond waren nog in gebruik als schoenenwinkel, een voortzetting van het sinds mensenheugenis aanwezige schoenmakersbedrijf Heikoop en Corrie ging boven wonen. De schoenenwinkel stopte en Corrie verwezenlijkte haar plannen: een galerie annex werkruimte. Zelf was ze zilversmid en alle inwoners/langslopers moeten haar ontelbare malen hebben zien zitten werken in deze ruimte. De galerie “de Zilveren Schoen” werd geopend in 2003, onafgebroken zijn er sindsdien tentoonstellingen gehouden. Schilderijen, beeldhouwwerk, sieraden, collages, fotografie, zilverkunst, glaskunst. Werk van gerenommeerde kunstenaars, maar ook van mensen die hun weg nog moesten vinden binnen de galeriewereld. Kunst hoefde van Corrie niet binnen de gebaande wegen te blijven, ze gaf ook ruimte voor zaken die je niet zo makkelijk begreep. Ook in de kunst was ze ruimdenkend. Maar niet alleen kunst en de galerie hielden haar bezig. Ergens in een later interview gebruikt ze de woorden: “toen ik terug kwam naar Piershil vond ik een slaperig dorp terug.” En daar ging ze iets aan doen: het begon met een enquête waarin aan de inwoners van Piershil gevraagd werd wat ze misten en wat ze graag veranderd zouden willen zien. De reacties resulteerden in de oprichting in 2000 van de Stichting SwaneBlake. Het doel van de Stichting: een leefbaar en levendig Piershil. Van klein tot groot; van meer bankjes en meer afvalbakken, tot aan het weer openmaken van de haven van Piershil en het realiseren van het Havenplan. Corrie was en bleef onvermoeibaar en energiek bezig deze zaken onder de aandacht te brengen en te houden. Pas afgelopen januari heeft ze de voorzittershamer van de Stichting overgedragen. Een echt speerpunt binnen het doel tot een levendiger Piershil te komen is de Cultuur- en Kunstmarkt die ze vanaf 2006 elk jaar organiseerde. Een evenement waarvoor artiesten, kunstenaars en bezoekers bereid zijn van verder weg te komen. Het is bij de 2017-versie van deze kunstmarkt dat de inwoners van Piershil merken dat het niet goed gaat met Corrie. Ze ligt dan in het ziekenhuis en er staat haar een zware operatie te wachten. Met veel doorzettingsvermogen vecht ze zich door de herstelperiode heen en langzaam lijkt het beter te gaan. Tot het herstel stokt en ziekte opnieuw toeslaat. Maandag 26 februari overlijdt ze. De dorpsvereniging, heel Piershil en alle inwoners zijn haar veel dank verschuldigd en gaan haar enorm missen.
