In de krant Hoeksche Waard Exclusief (uitgave 3-9 november) verscheen een artikel over de dorpsbakker Frans de Buck. Op Koninginnedag 2010 als grap weer begonnen en inmiddels (wederom) niet meer weg te denken: Piershil omarmt z’n eigen warme bakker!
Knipsel ‘Hoeksche Waard Exclusief’
Twee dagen per week, op vrijdag en op zaterdag, is de bakkerswinkel van Frans de Buck open en loopt het er storm. Op een vroege zaterdagmorgen kan het zelfs zo druk zijn in het rustieke zaakje aan de Voorstraat in Piershil, dat de klanten buiten geduldig in de rij op hun beurt moeten wachten. Piershil heeft z’n eigen warme bakker duidelijk omarmd. En dan te bedenken dat het, na Koninginnedag 2010, als het ware bij wijze van grap is begonnen. Frans en zijn inmiddels overleden vader Gerrit F de Buck hadden namelijk een jaar eerder besloten de bakkerij te sluiten. Maar liefst 57 jaar had bakker Gerrit de Buck er toen opzitten; al die jaren was hij vanaf ’s nachs twee uur al aan het werk in de bakkerij en al die jaren hielp zijn vrouw Ingy de klanten trouw in de winkel. En maar liefst veertig jaar bakte Gerrit samen met zoon Frans, die op z’n vijftiende al bij zijn vader kwam werken. Maar op 82-jarige leeftijd ging het niet meer en Frans zag er geen brood in om in zijn eentje de bakkerij, met al die lange nachten, draaien& te houden. Dus ging hij bij een andere bakker werken.
Tompoezen Echt bevallen deed dat niet en toen zijn vroegere klanten aan de vooravond van Koninginnedag 2010 hem vroegen of hij toch nog wel zijn befaamde oranje tompoézen ging bakken, besloot hij die uitdaging aan te nemen. De bakkerij, waarin hij zoveel jaren samen met zijn vader werkte, stond er immers nog tiptop bij. De oranje tompoezen en oranje soezen vlogen als warme broodjes over de toonbank; maar liefst 900 verkocht hij er. En dat in een klein dorp als Piershil! ‘Ga toch weer open, man’ kreeg hij van alle kanten te horen. De in Zuid-Beijerland wonende Frans zette dat aan het denken. Na overleg met moeder Ingy, die nog steeds bij de bakkerij woont , besloot hij het erop te wagen en alles alleen te gaan doen: bakken én verkoop. Twee dagen ging de winkel open; deze zomer ook nog acht weken op woensdagmorgen, maar dat bleek geen succes. De rest van de week heeft Frans nodig om alles voor te bereiden en te bakken. En hij werkt twee dagen in een chocoladefabriek. „Man, ik ben weer helemaal opgeleefd. Het is echt leuk werk” vertelt de inmiddels 57-jarige Frans in de bakkerij, waar moeder Ingy (79) bezig is net uit de oven gekomen broodjes in zakken te doen. Maar liefst honderd eigen gemaakte producten verkoopt Frans wekelijks, want behalve veel soorten brood en broodjes bakt hij ook tompoezen (uiteraard!) en ander gebak, gevulde koeken, amandelbroodjes, rondo’s, pensees, een heel assortiment hartige broodjes, krentenbollen, eierkoeken, bolussen, ontbijtkoek, peperkoek, pepernoten en, de komende tijd, ongetwijfeld heel veel boterletters. Boterletters „Die boterletters kun je best een specialiteit van mij noemen. Duizenden heb ik er met mijn vader gemaakt. Heel veel supermarkten in de Hoeksche Waard vèrkopen ze; grote bedrijven nemen ze af om ze aan het personeel te schenken. Ik denk dat molenbouwer Bosman, het enige grote bedrijf in Piershil, ze zeker al veertig jaar bij ons betrekt. We hebben klanten die ze al net zo lang elk jaar bij ons in de winkel komen kopen. Ook dit jaar maak ik er, schat ik, weer een paar duizend; vertelt spraakwaterval Frans. Terwijl hij driftig door de bakkerij beent, spullen in de rijskast zet en afgebakken brood uit de oven haalt, verhaalt hij over getoerd gerezen deeg waar je hartige broodjes van maakt, ongebakken producten die hij in het begin van de week maakt en later afbakt, zakken broodjes die elke week naar de voetbalkantine gaan. Eén ding is er nog steeds niet veranderd: Frans maakt, als bakker, ongekend lange dagen. Op dinsdag en woensdag, als hij vaak al meer dan acht uur maakt in de chocoladefabriek, is hij ook altijd nog een paar uurtjes in de bakkerij, op donderdag bakt hij de hele dag voor de vrijdag , op vrijdag staat hij de hele dag in z’n winkel en gaat ie ’s avonds vroeg naar bed en op zaterdag begint hij om twee uur ’s nachts weer te bakken en verkoopt hij die produkten overdag. ’s Zondags en maandags is hij vrij en blijft er wat tijd over om leuke dingen te doen met moeder de vrouw. „Ja, en ook om nog af en toen even langs de bakkerij te gaan… Een bakker is nooit echt vrij, he.
Foto’s ‘Bakkerij op 4 november’ – 2011
