Op 31 januari 1953 werd de topper Piershil 1 – Heinenoord 1 afgelast vanwege de barre weersomstandigheden. Op 1 februari braken de dijken en werd het terrein van Piershil overspoeld. Nadat het terrein volledig was opgedroogd werd de ernst van de situatie duidelijk. Het terrein was verzakt en bedekt onder een enorme laag slib. Rijkswaterstaat ging aan de slag en verwijderde de omrastering bij de slootzijde. Aan de andere kant van het terrein werd twaalf meter afgegraven om de doorgebroken dijk (de aanwaska) te herstellen en te verstevigen. Door al dit graafwerk paste er plotseling niet eens meer een voetbalveld tussen de twee dijken, ruimte om te kantelen was er niet. Zes jaar later waren de werkzaamheden in het kader van de Deltawerken zo ver gevorderd dat de status van enkele dijken begon te wijzigen. In Piershil kwam er een einde aan de open verbinding tussen de haven en het Spui. Tot grote Piershilse sportvreugde verloor die enorme dijk aan het einde van het voetbalterrein de status ‘waterkerende dijk’. De dijk werd afgegraven, het voetbalveld paste weer tussen de dijken!
Zoe ook dit artikel: Schade voor VV Piershil
Foto’s ‘Voetbal zes jaar afgelast’ – 1953
Op 25 februari 1953 maakte Piershillenaar Adriaan Bakker deze foto. Het veld is drassig, de schade aan de dijkhuizen is aanzienlijk.
Klik op de foto voor een vergroting
Ravage langs de Molendijk, het doel in het water. De huizen rechts staan er nog steeds.
Klik op de foto voor een vergroting