Kapotte huizen. Kapotte wegen. Kapotte dijken. Wetten en afspraken worden met voeten getreden. De veiligheid in het gebied is van ondergeschikt belang. Voor de buitenwereld wordt het gebied als prettig en recreatief beschreven, de bewoners weten beter. De politiek zegt het ene maar doet het andere, de politie knijpt een oogje dicht, instanties wijzen naar elkaar.
Het zou zo maar een inleiding kunnen zijn op een artikel over de Oekraïne, de Cosa Nostra op Sicilië of het Rusland van Poetin. Maar het gaat hier over het vrachtvervoer binnen de gemeente Korendijk, en in het bijzonder het vervoer over de dijken. Zoals overal in Nederland zijn de dijken hier aangelegd om het water tegen te houden, al vijf eeuwen geleden werden de durpen ingepolderd. Het waterschap onderhoudt tegenwoordig als beheerder deze dijken, ‘zodat de diverse verkeersdeelnemers daarvan op veilige wijze gebruik kunnen maken’. Juist die zinsnede, afkomstig uit een uitgave van het waterschap, zou de boel in Korendijk flink op scherp moeten zetten. Dat een politicus voorbijgaat aan die zeurende dijkbewoners met hun kapotte huizen, tsja, daar hoop je niet op als je net naar de stembus bent geweest. Zoals zo vaak is er te weinig inlevingsvermogen aanwezig om de problematiek op waarde te schatten (lees: ‘ik heb er geen last van, mijn probleem is het niet’). Maar dat een politicus zelfs de verkeersveiligheid, de veiligheid van haar burgers, ondergeschikt maakt aan andere belangen, dat is schokkend en schrijnend.
Het gebied tussen de hoek Steegjesdijk/Sluisjesdijk richting de kern van Zuid-Beijerland wordt in het structuurbeeld Korendijk 2020 omschreven als recreatieve ontwikkelingsas. Er is dus werk aan de winkel de komende zes jaar. Voorlopig kom je op de fietsroute Piershil – Berlijn minder verkeersgevaar tegen dan het geschetste recreatieve traject. De boerenkarren met paarden zijn vervlogen, de 50-tons vrachtwagens, de tractoren met enorme aanhangers en de zeecontainers vliegen daar nu rond.
Afgelopen weekend ben ik voor het eerst eens langs enkele bedrijven gereden. Volgens omwonenden komt tachtig procent van het verkeer van de firma Kleinjan in Goudswaard af. Nu ik het bedrijf heb gezien geloof ik dat meteen. Niet die gezellige aardappelschuur die Ad Verhorst had, net buiten Piershil, nee, een joekel van een bedrijf met enorme loodsen en een enorme bedrijvigheid. Het deed me denken aan de veiling in het Westland, en daar is alles zelfs groter dan in Amerika. Is dit het boerenbedrijf waar we het over hebben? Is dit onze agrarische charme waar we mee moeten leren leven? Politici die dit beweren spelen een politiek spel, of zijn zelf verantwoordelijk voor de huidige problemen,of zijn nog nooit op de fiets naar Zuid-Beijerland geweest, of hebben het bedrijf nog nooit gezien.
Vooral dat laatste zou jammer zijn, want het is een lust voor het oog. Goed Hollands ondernemerschap heeft geleid tot een bedrijf in de buitencategorie in de Agro-industrie, de bedrijvigheid is enorm en de vrachtwagens en zeecontainers vol met euro’s rijden af en aan. Prachtig om te zien en de familie Kleinjan van harte gegund. Het is hard werken in die business, vergist u zich niet. Uit de eigen geschiedschrijving: “In 1962 is Jaap Kleinjan op 11 jarige leeftijd begonnen met het verkopen van sinaasappels en bananen, op de bakfiets ging hij van deur naar deur in verschillende plaatsen, onder andere Nieuw-Beijerland. Op 18 jarige leeftijd is hij begonnen met aardappelen langs de deur. In 1975 is hij ook gaan sorteren en verkopen aan groenteboeren. In 1976 verkocht hij voor de eerste keer aardappelen die bestemd waren voor export”.
Toen het gebied als stiltegebied werd aangemerkt, daar bij de Korendijkse slikken in de buurt is het adembenemend mooi, zat Kleinjan al met zijn bedrijf in dit gebied. Iets wat tegenwoordig nog altijd als argument wordt gebruikt bij weer een klacht, weer een uitbreiding, weer een vergunning. Deels waar, maar wanneer in een stiltegebied een bedrijf wordt toegestaan om fors uit te breiden, dan snap je dat er fouten zijn gemaakt. Door ambtenaren, al dan niet beïnvloed door schimmige belangen. Want elders in Nederland krijgt niemand in dergelijke gebieden toestemming om een industrie op te bouwen ‘omdat je er nou eenmaal toch al zat met een bedrijfje’. Het resultaat waar we in Korendijk mee zitten is het spiegelbeeld van het gewenste. Kijk bijvoorbeeld eens hoe er in Oud-Beijerland is omgesprongen met de internationale aardappelcoöperatie Nedato. Keurig op het industrieterrein nu, vlakbij de snelweg. Reken maar dat Kleinjan dat ook graag zou willen, de concurrentiepositie van Nedato ten opzichte van Kleinjan is superieur te noemen. Buitenlandse chauffeurs gaan met plezier naar Beijerland, met de pest in hun lijf over die ‘scheisse deiche bei kleine Jan’, waar ze soms verdwalen.
Ik zie het bedrijf nu niet zo snel meer verhuizen naar het industrieterrein in Zuid-Beijerland of zelfs naar het nog grotere terrein wat speciaal hiervoor bedoeld was. In dat kader meteen even een anekdote uit de verkiezingsretoriek. “Waarom wilt u dit bedrijf wegsturen naar dat industrieterrein? De agrarische sector kunt u toch niet wegsturen uit de Hoeksche Waard”. Een lachwekkend antwoord op een voor de hand liggende vraag. Het Regionale Bedrijventerrein ligt gewoon in (het noorden van ) de Hoeksche Waard. Ook andere oplossingen die zijn aangedragen en antwoorden die zijn gegeven zouden in een oudejaarsconference niet misstaan. Het is grappig allemaal. Tenzij je zelf op het dijktraject woont natuurlijk.
Het updaten van de TomTom software zou veel gaan oplossen. Terwijl niet een nieuwe of oude versie van de software het probleem vormt, maar de gekozen instelling. Iedere chauffeur kiest voor de kortste route, tijd is geld, kapotte dijken en huizen zijn hem worst. Het vervangen van het verdwenen bordje dat de richting aanwijst naar de A29, aan het einde van de Lange Eendragtsweg op Zwartsluisje, heeft vijf jaar geduurd. En in de beleving van menig politicus is Kleinjan nog steeds die aardappelhandel die de bintjes van de Hoeksche Waardse boertjes aan de man brengt. Hallo! Het is Agro-industrie waar je ‘U’ tegen zegt, de aardappelen worden vanuit alle uithoeken van het land naar binnen gereden, zelfs uit het buitenland geïmporteerd en met massale vrachtwagens en containers aangevoerd en uitgevoerd. Ingewijden beweren dat het aantal vervoersbewegingen het tienvoudige is van wat er volgens de milieuvergunningen is toegestaan. En binnenkort is het bedrijf verdubbeld in omvang. Naar verluidt zullen vooral politici die niet op de dijk wonen er weinig van merken.
Wat is Kleinjan te verwijten? Een paar dingen, maar helemaal niet veel hoor. Complimenten voor het prachtig opgebouwde bedrijf, ik zou er zelf ook verschrikkelijk trots op zijn. Eerlijk werk, werkgelegenheid, durf te dromen. Niemand kan u verwijten dat de politiek in Korendijk verkeerde beslissingen heeft genomen die voor u prima uitpakken. Maar wat inlevingsvermogen bij tijd en wijle zou wel worden gewaardeerd.
Dwing af dat uw verkeer de juiste route rijdt. Een blik op de kaart leert dat het verleidelijk is om over de Lange Eendragtsweg te rijden, het is korter, minder belasting voor de dijken, minder gedupeerde bewoners. Echter, zoals bekend is het stiltegebied en de weggetjes daar zijn al helemaal niet berekend op zwaar verkeer. Toch rijdt daar verkeer van Kleinjan, vooral tractoren van uzelf en de wat oudere klanten weten die weg nog prima te vinden. Dat is geen nieuws voor u, u ziet ze zelf vanaf de verkeerde kant arriveren en naar de verkeerde kant vertrekken.
Er is afgesproken dat de terugweg van uw verkeer over Oud-Beijerland moet voeren, aan het einde van de Steegjesdijk te Piershil dus rechtdoor richting A29, niet rechtsaf richting Zuid-Beijerland . Die afspraak is ooit gemaakt om de overlast voor de bewoners te verminderen en de dijken te sparen. Deze afspraak wordt met voeten getreden door uw clientèle.
En tenslotte, ‘een verbetering van de verkeersveiligheid hoort bij maatschappelijk bewust ondernemen’, zo las ik ergens. Scheurende tractoren, stuitende lege bakken, gevulde bakken met een enorme kop erop, niet afgedekte ladingen. Allemaal ongewenste en gevaarlijke verschijnselen voor plaatselijk verkeer en de bewoners die nou eenmaal aan de route naar uw bedrijf wonen, Veilig Verkeer Nederland onderschrijft de verkeersonveilige situaties. Onderneem maatschappelijk bewust, u zult er veel respect mee verdienen.
Wat is de gemeente Korendijk te verwijten? Toch wel een paar dingen, al is zeker de huidige raad weer opgescheept met problemen die in het verleden zijn veroorzaakt. Even een vriendendienstje met een vergunning, even een oogje dichtknijpen bij de zoveelste milieuovertreding, even nalaten verantwoordelijkheid te nemen en doorverwijzen naar andere doorverwijzers, jaren later zit je met een probleem wat onoplosbaar lijkt. Na vier jaar komt de volgende ploeg onschuldigen weer, Nederlandse democratie op z’n slechtst. Maar wat inlevingsvermogen bij tijd en wijle zou wel worden gewaardeerd.
Stap met z’n allen op de fiets, op een willekeurige dinsdag, donderdag, whatever. Fiets met z’n allen over de dijk naar Zuid-Beijerland. Doe dat drie keer. Prijs u gelukkig na een veilige thuiskomst, vel een oordeel over de recreatieve waarde van deze route.
Wijs Kleinjan nogmaals op de afspraak over het afrijdende verkeer, via Oud-Beijerland naar de A29. Zet oom agent neer bij de fabriek van Bosman. Vrachtverkeer met bestemming A29 dat daar rechtsaf gaat richting Zuid-Beijerland meteen bekeuren.
Zet op diezelfde plaats een verkeersbord, rechtdoor op Buitenom blijven, richting A29. Niet Rotterdam A29, zoals nu, maar Lutjebroek, Peking, Delfzijl, Antwerpen, Roosendaal, Rotterdam, Schiermonnikbarendordt A29 (of gewoon een bord met snelweg A29).
Knal die hele polder vol met borden, waarop zelfs voor vrachtwagenchauffeurs uit Polen en omstreken begrijpelijk staat aangegeven hoe te rijden. Twintig pimpelpaarse borden met witte letters Kleinjan, twintig oranje borden met gele letters Mosselman, twintig rode borden met zwarte letters Agpro, et cetera (gebruik uw fantasie). De kosten van dit project, circa 5000 euro, kunnen worden terugverdiend binnen één dag door uw oom agent op de hoek bij Bosman.
Omwonenden beweren dat de vervoersbewegingen het tienvoudige zijn van wat is toegestaan. Wanneer ik nu beweer dat mijn 87-jarige overbuurvrouw een wietplantage heeft dan stormt er twee minuten na het publiceren van deze column een peloton zwaar bewapende ninja’s naar binnen. U vraagt dan nooit ‘kunt u dat bewijzen? ‘. Wanneer omwonenden massaal laten weten dat er een probleem speelt, dan bent u de partij die moet laten controleren of dat terecht is! Bij gebleken overtreding deelt u een bekeuring uit, in samenspraak komt er een vergunning tot stand die werkbaar is voor alle partijen en gebaseerd is op realiteit. Het gaat hier niet om hondenpoep, een ongewenste ganzensoort of ander secundair ongemak. Het gaat hier om uw burgers, het gaat om woongenot, het gaat om materiële schade, het gaat om mensenlevens.
(zie ook: Dijkbewoners zijn de dupe van falende aanpak)